فاطمه رحیمی - عضو هیات علمی گروه فلسفه و کلام اسلامی، دانشگاه پیام نور

با نگاهی به تاریخ فرهنگ وهنر ایران زمین در دوره اسلامی، همواره با انبوهی از آثار هنری اعم از معماری، نگاره ها، کتیبه ها، شعر و... مواجه می شویم که در عین ظرافت و زیبایی، به نظر می رسد دربردارنده معانی پوشیده و عمیقی می باشند. با بررسی این آثار هنری، این پرسش مهم پیش می آید که مبانی فلسفی هنر و اصول زیباشناسی در این آثار کدام است چه تعریفی از هنر ارائه می شود و اینکه جایگاه هنرمند در خلق اثر هنری چیست با مداقه در این آثار به نظر می رسد که آنها بر اساس یک جهان بینی و هستی شناسی وحدانی شکل گرفته اند. از اینرو برای اینکه بتوان در خوانش اینگونه آثار، به درک، فهم و تفسیر درستی دست یافت، باید مفاهیم بنیادین در تاریخفلسفی هنر و زیباشناسی را در فرهنگ و جهانشناسی توحیدی مردمان این سرزمین مورد مداقه و بررسی قرار داد. از اینرو، نویسنده در این مقاله در نظر دارد تا در پرتو توجه به برخی از مهم ترین رشته های هنر اسلامی، مفاهیم اساسی در فلسفه هنر و زیباشناسی اسلامی را به روش توصیفی- تحلیلی مورد دقت و بررسی قرار دهد

فلسفه هنر، هنرمند، زیباشناسی اسلامی، هنر، قابلیت تاویل