صلاحیت دادگاه های کیفری در جرایم سایبری

فضای سایبر به عنوان مجموعه ای از ارتباطات انسانی که از طریق رایانه و وسایل مخابراتی بدون در نظر گرفتن جغرافیای فیزیکی به آن نگریسته می شود، افزون بر فراهم آوردن منافع بسیار، بستری جدید برای ارتکاب رفتارهای مجرمانه است. هدف این نوشتار بررسی صلاحیت دادگاه های کیفری در جرایم ساییبری است . در واقع از آنجا که جرایم سایبری به طور مادی و در یک فضای فیزیکی مشخص محقق نمی شود، تعیین مرجع قضایی صالح را دشوار می کند. به منظور تعیین معیارهای قابل اعمال در جرایم سایبری، دو دسته از معیارهای ناظر به تعیین صلاحیت مد نظر قرار گرفته است. یکی تعیین صلاحیت در جرایم سایبری با توجه به معیارهای معمول و دیگری تعیین صلاحیت در جرایم سایبری با توجه به ویژگی های این دسته از جرایم. نتایج تحقیق نشان میدهد از مصادیق جرائم سایبری در نظام حقوقی ایران میتوان به اشاعه فحشاء و منکرات، تحریک، تشویق، ترغیب، تهدید یا دعوت به فساد و فحشاء و ارتکاب جرایم منافی عفت یا انحرافات جنسی، انتشار، توزیع و معامله محتوای خلاف عفت عمومی و ... است. و از مهم ترین چالش ها در زمینه رسیدگی به جرائم سایبری در حقوق کیفری ایران میتوان به نامعین بودن حیطه های جغرافیایی، نامشخص بودن صلاحیت قضایی در قبال جرائم سایبری و مسئله تعارض قوانین اشاره کرد.با این توضیح که در صورت وقوع یک جرم سایبری چگونه و تا چه حد دادگاه های یک کشور میتوانند اعمال صلاحیت کنند و در صورتی که میان صلاحیت های متفاوت نسبت به یک جرم سایبری تعارض حاصل شود برای رفع آن بر اساس کدام یک از اصول حاکم بر صلاحیت دادگاه ها باید عمل کرد .

Keywords:

صلاحیت , , دادگاه های کیفری , جرایم سایبری , قوانین