عباس برزگرزاده - دکتری حقوق بین الملل، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، دانشکده حقوق، واحد بوشهر
زهره حیدری - کارشناس ارشد حقوق بین الملل

از اصولی که تا حد زیادی با توسعه ی انرژی های تجدیدپذیر در قلمروی حقوق بین الملل مرتبط می شود مفهوم توسعه ی پایدار است. کمیسیون جهانی درباره توسعه و محیط زیست، توسعه ی پایدار را توسعهای میداند که نیاز نسل امروز را بدون به خطر انداختن توانایی نسل آینده برای تامین نیازهای خود برآورده سازد. حق بر محیط زیست و حق بر توسعه بعنوان بخشی از حقوق همبستگی جهانی می باشد. یکی از نگرانی های موجود در زمینه ی دستیابی به توسعه، موضوع حفظ محیط زیست و منابع طبیعی در این رویکرد توسعه ای است. حال این پرسش مطرح است که چگونه میتوان میان حق بر توسعه و محیط زیست و انرژی های تجدیدپذیر ارتبلط منطقی برقرار کرد که در عین رعایت حق توسعه ی نسل کنونی، حق نسل آینده نیز تضمین گردد. از آنجایی که حق بر محیط زیست سالم کانون اصلی توسعه ی پایدار است، تنها زمانی توسعه ی اقتصادی و اجتماعی را مورد قبول قرار می دهند که شرایط محیط زیستی لازم برای ادامه ی زندگی نسل کنونی و آینده را دچار مشکل ننماید. بنابراین اینگونه به نظر میرسد که این دو مقوله مسیر واحدی را دنبال می کنند.

حق بر توسعه، توسعه ی پایدار، انرژی های تجدیدپذیر – حقوق بشر