علی ریاحی مدوار - دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، دانشکده علوم و فناوری های نوین، گروه بیوتکنولوژی، کرمان، ایران
مهشید قاضی‫زاده احسایی - دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، دانشکده علوم و فناوری های نوین، گروه بیوتکنولوژی، کرمان، ایران
فرشته جدید بنیاد - دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، دانشکده علوم و فناوری های نوین، گروه بیوتکنولوژی، کرمان، ایران
احسان نصیری فر - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، گروه علوم دامی، تهران، ایران

هدف: ارزیابی تاثیر نانوذره اکسید روی در مقایسه با اثرات فرم بالک آن بر فعالیت آنزیم پراکسیداز، بیان ژن­ پراکسیداز، محتوای پرولین و بیان ژن آنزیم 1-پرولین-5-کربوکسیلات سنتتاز (P5CS) در گیاهچه­های ازمک. مواد و روش ها: گیاه­چه­های ازمک با سه تکرار مستقل و در قالب طرح کاملا تصادفی بمدت 7 روز در حضور غلظت های مختلف این ذرات رشد کردند، سپس پارامترهای مذکور اندازه­گیری شدند. نتایج: درحالی که فعالیت آنزیم پراکسیداز در تیمار با ذرات نانو و بالک به‫ترتیب در حضور غلظت­های بالاتر از 50 و 100 میلی‫گرم بر لیتر نسبت به نمونه شاهد به طور معنی­داری افزایش نشان داد، بیان ژن پراکسیداز در آن ها مشابه نمونه شاهد بود. از طرف دیگر، محتوای پرولین گیاهچه های تیمار شده، هماهنگ با افزایش غلظت نانو­ذره در محیط در مقایسه با نمونه شاهد به طورمعنی­داری افزایش یافت، درحالی که تفاوت معنی داری در بیان ژن P5CS در تیمارهای مختلف نسبت به نمونه شاهد مشاهده نشد. در گیاهچه‫های تیمار شده با فرم بالک، محتوای این اسید­آمینه تا غلظت 100 میلی گرم بر لیتر به طور معنی­داری افزایش و در غلظت های بالاتر از 250 میلی گرم بر لیتر به صورت معنی­داری نسبت به نمونه شاهد کاهش نشان داد. بیان ژن P5CS درگیاهچه‫­های تیمار شده با فرم بالک نیز تا غلظت 500 میلی گرم بر لیتر مشابه نمونه شاهد بود و در حضور بالاترین غلظت این ذره به صورت معنی­داری کاهش نشان داد. نتیجه گیری: از مجموع نتایج چنین به نظر می­رسد که نانوذره اکسید روی نسبت به فرم بالک تاثیر کمتری بر پارامترهای ذکر شده داشته است که احتمالا به دلیل آزاد شدن کمتر یون روی تحت این شرایط باشد.

بیان ژن, پراکسیداز, پرولین, نانواکسید روی