اندازه گیری فعالیت و بیان ژن برخی از آنزیم های آنتی اکسیدانت وصفات کیفی میوه های پرتقال تحت تیمارهای پوششی

هدف: هدف از این مطالعه بررسی تاثیر عصاره آبی و  اتانولی گیاهان دارویی شامل چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس بر روی افزایش عمر انبارمانی پرتقال به وسیله کاهش اکسیژن­های فعال و متعاقب آن کاهش فعالیت آنزیم­های آنتی­اکسیدانت است. مواد و روش ها: در این پژوهش ابتدا از چریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس با استفاده از حلال­های آبی و اتانولی عصاره­گیری شد، سپس میوه های پرتقال با غلظت های مختلف عصاره­های گیاهی مذکور شامل 1000×2، 1000×4 و 1000×6، و همچنین کیتوزان و واکس، تیمار شدند. بعد از اعمال تیمار، میوه ها در سردخانه با دمای 7 درجه سانتی­گراد و رطوبت 80 تا 90 درصد نگه داری شدند. میوه­ها در ابتدای آزمایش و سپس هر بیست روز یک­بار از انبار خارج و فعالیت آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز و همچنین میزان بیان ژن این دو آنزیم در میوه­ها اندازه گیری شدند. در بخش دیگری از این مطالعه آزمون پنل انجام گرفت نتایج: براساس نتایج، فعالیت هر دو آنزیم کاتالاز و پراکسیداز تحت تاثیر عصاره های گیاهی قرار گرفتند. در روز صدم، میوه­های تیمار شده با عصاره اسطوخودوس اتانولی با غلظت 1000×6 دارای کمترین میزان فعالیت آنزیم کاتالاز با مقدار 13/2، و کمترین میزان فعالیت آنزیم پراکسیداز مربوط به میوه های تیمار شده با غلطت 1000×6 عصاره آبی اسطوخودوس، به میزان 54/1 بودند. عصاره­های آبی و الکلی اسطوخودوس برروی میزان بیان هر دو ژن کاتالاز و پراکسیداز تاثیر داشتند به نحوی که کمترین میزان بیان ژن آنزیم­های کاتالاز و پراکسیداز در روز صدم، مربوط به تیمار 1000×6 عصاره اتانولی اسطوخودوس به ترتیب با مقادیر 66/6 و 28/5 بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق مشخص شد که به طورکلی عصاره گیاهانچریش، میخک، آویشن و اسطوخودوس تاثیر بر روی فیزیولوژی میوه پرتقال داشته و با کاهش فعالیت فیزیولوژیکی باعث کاهش میزان فعالیت آنزیم­ها و همچنین بیان ژن­های متناظر آن­ها می­شوند.

Keywords:

بیان ژن , پراکسیداز , پرتقال , عصاره گیاهی , کاتالاز