اثربخشی آموزش همدلی و آموزش مدیریت خشم بر میزان قدرت ارتباطات و پذیرش اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میناب

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش همدلی و آموزش مدیریت خشم بر میزان قدرت ارتباطات و پذیرش اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میناب بود. پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر میناب که در مدارس شهر میناب مشغول به تحصیل بودند. نمونه مورد مطالعه شامل 60 نفر از دانش آموزان دبستانی شهر میناب که به صورت در دسترس از میان کلیه دانش آموزان شهر میناب انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 30 نفره (گروه کنترل 30 نفر و گروه آزمایش 30 نفر) گمارده شدند و تحت آموزش همدلی و مدیریت خشم که در قالب 8 جلسه یک و نیم ساعته و هفته ای یک بار برگزار می شد قرار گرفتند. جمع آوری داده ها بر اساس پرسشنامه قدرت ارتباطات بارتون (1990) و پرسشنامه پذیرش اجتماعی کروان و مارلو (1997)، انجام گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از اجرای آزمون ها از طریق نرم افزار SPSS در دو بخش توصیفی شامل (اطلاعات جمعیت شناختی) و استنباطی (تحلیل کوواریانس) انجام شد و برای مقایسه تفاوت اثربخشی مداخله از تحلیل واریانس استفاده گردید. نتایج تحقیق نشان داد که آموزش همدلی و مدیریت خشم بر قدرت ارتباطات و پذیرش اجتماعی دانش آموزان مقطع ابتدایی شهرستان میناب تاثیر معناداری دارد.

Keywords:

همدلی , مدیریت خشم , پذیرش اجتماعی , میناب