محدثه بیرمی نیا - پرسنل شاغل در آموزش و پرورش میناب
محمدصالح بیرمی نیا - پرسنل شاغل در آموزش و پرورش میناب

آموزش ریاضی شاخه ای از علوم ومعرفت بشری است که در سال های اخیر مورد توجه محافل علمی، به ویژه در کشورهای توسعه یافته بوده است. بنابراین موضوعات قابل بحث در این حوزه از کیمیت و کیفیت متفاوتی برخوردارند؛ به طور که از جزیی ترین تا کلی ترین مباحث از طبیعت و محتوای دانش ریاضی، تفاوت های فردی و سبک های یادگیری و آموزش، حل مسئله، سنجش و ارزیابی قابل طرح هستند. استفاده از روش های تدریس یکان در آموزش یک زبانه ها و دوزبانه ها در واقع بی توجهی به تفاوت های ناشی از امر چند زبانگی است. در این پژوهش بررسی و مقایسه سبک های آموزش ریاضی در مدارس دو زبانه و تاثیر آن در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان پایه دوم متوسطه دختر شهرستان میناب سال تحصیلی 96-95 در ابعاد آموزش واگرا، آموزش جذب کننده، آموزش انطابق یابنده، آموزش همگرا صورت پذیرفت. روش تحقیق بصورت توصیفی- پیمایشی با جامعه آماری 130 دانش آموزش دختر انجام پذیرفت از بین افراد مورد آزمون 38 درصد بالای 17 سال اکثریت را تشکیل می دادند. تحصیلات والدین با درصد حداکثری 79 زیر دیپلم و 70 درصد آنها دارای شغل آزاد بودند. تعداد مراجعه والدین به مدرسه با 55 درصد کمتر از یک بار مشخص گردید. در توصیف متغیر سبک های آموزشی 65 درصد در حد استفاده متوسط و متغیر پیشرفت تحصیلی با کسب 62 درصد در حد متوسط مشخص گردید. در بخش تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss نسخه 16 استفاده شد. پس از بررسی نتایج مشخص گردید، بین سبک های آموزشی و پیشرفت تحصیلی رابطه معنادار با ضریب همبستگی 0/96 و به صورت مستقیم و در سطح قوی وجود دارد. (سطح معنی داری 0/05). همچنین بین آموزش واگرا در مدارس و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان (0/910) و بین آموزش جذب کننده و پیشرفت تحصیلی (0910)، بین آموزش انطابق یابنده و پیشرفت تحصیلی با ضریب همبستگی (0/671)، بین آموزش همگرای ریاضی و پیشرفت تحصیلی (0/623) مشخص گردید.

آموزش ریاضی، دوزبانگی پیشرفت تحصیلی، آموزش واگرا، آموزش همگرا، آموزش انطابق یابنده، آموزش جذب کننده