فروزان اندام محمدی - کارشناس ارشد آموزش ریاضی و دبیر ریاضی دبیرستان های شهر میناب

این پژوهش به منظور بررسی عوامل عدم گرایش دانش آموزان متوسطه به رشته ریاضیات در چند شهر جنوب کشور در سال تحصیلی 8965-8964 انجام شد. روش تحقیق، روش توصیفی پیمایشی می باشد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان متوسطه دوره اول و دوم شهرستان میناب، جاسک، رودان و کهنوج که مشغول به تحصیل در نیمسال دوم تحصیلی سال 65-64 هستند و تعداد آنها در حدود 81111 نفر می باشد. برای انتخاب نمونه آماری پژوهش حاضر، ابتدا به کمک جدول مورگان حجم نمونه را که 931 نفر می باشد از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. اطلاعات مربوط به تحقیق انجام شده در این زمینه، به صورت کتابخانه ای ازطریق منابع اطلاعاتی الکترونیک و غیرالکترونیک جمع آوری می شود و ا طلاعات مربوط به مسئله اصلی تحقیق به صورت میدانی و با کمک پرسش نامه جمع آوری شد. روایی این پرسش نامه به کمک پنج کارشناس خبره آموزش ریاضی انجام شده ومورد تایید قرار رگفت و پایایی آن به کمک آزمون آلفای کرونباخ مورد بررسی قرار گرفت که ضریب آلفای مربوط بالاتر از 1/4 بدست آمد، لذا پایایی آزمون ها مورد تایید است. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون t دو نمونه مستقل استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها نشان داد که تنفر دانش آموزان از درس ریاضی و استعداد کم دانش آموزان، بازارکار و درآمد کم رشته ریاضی در مقابل سایر رشته ها، راهنمایی های خانواده، فامیل، دوستان و مشاورزین تحصیلی در عدم گرایش دانش آموزان به رشته ریاضی تاثیر مستقیم داشت و عدم صلاحیت کافی دبیران ریاضی در گرایش دانش آموزان به رشته ریاضی تاثیر نداشت.

دانش آموزان متوسطه، رشته ریاضیات، اشتغال، سیاست های آموزشی، عدم گرایش، رشته تحصیلی