مرضیه ابوذری نیا - کارشناسی ارشد آموزش و بهسازی منابع انسانی، اداره آموزش و پرورش شهرستان میناب
یونس دریوش - استادیار، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد میناب

این تحقیق با هدف ارزیابی نقش تعدیل کنندگی رضایت شغلی بر ربطه بین رهبری تحول آفرین و عملکرد شغلی معلمان شاغل در آموزش و پرورش میناب انجام شد. نمونه مورد پژوهش شامل 247 نفر از معلمان زن و مرد (191 نفر زن و تعداد 83 نفر مرد) بودند که به شیوه طبقه ای یک مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه های استاندارد رضایت شغلی JDI، رهبری تحول آفرین باس و آوولیو (2000) و عملکرد شغلی پاترسون (1989) بود که با استفاده از محاسبه ضریب آلفای کرونباخ پایایی آنان در ا ین پرسشنامه ارزیبای و تایید شد. جهت ارزیابی فرضیه اصلی تحقیق از رگرسیون سلسله مراتبی، فرضیه فرعی اول از رگرسیون چند متغیری و فرضیه فرعی دوم نیز از آزمون ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که رضایت شغلی با ضریب تعیین 18 درصد قادر به تعدیل کنندگی رابطه بین رهبری تحول آفرین و عملکرد شغلی است. همچنین ابعاد رهبری تحول آفرین در سطح 29 درصد به طور معناداری عملکرد شغلی معلمان را تبیین می کنندو رضایت شغلی نیز در سطح 0/576 و سطح اطمینان 99 درصد با عملکرد شغلی معلمان آموزش و پرورش میناب ارتباط دارد. بر اساس نتایج به دست آمده می توان گفت که رضایت شغلی یک شاخص با جنبه های مثبت و منفی است که باید در سازمان تعادل آن را حفظ نمود. این شاخص اثر تعدیل کنندگی در ارتباط رهبری تحول آفرین و عملکرد شغلی را ایفا می کند.

رهبری تحول آفرین، عملکرد شغلی، رضایت شغلی، معلمان