مصیب نارویی - دانشجوی کارشنای ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
طوبی پورآمیری - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت و برنامه ریزی آموزشی دانشگاه سیستان و بلوچستان
رضا خالقیان کمسرخی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد انار
میلاد حسنی ساطحی - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شهید باهنر کرمان

اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یکی از معضلات اساسی در جوامع جهانی است که مشکلات زیادی برای فرد و جامعه به وجود آورده است. اعتیاد علاوه بر مشکلات فردی و اجتماعی که به دنبال دارد به عنوان یک مشکل خانوادگی هم محسوب می شود و روی سلامت فردمعتاد و خانواده وی تاثیرات نامطلوبی گذاشته است. از این رو پژوهش حاضر به مقایسه نارسایی هیجانی، همدلی وکیفیت دوستی در کودکان والدینمعتاد و غیر معتاد پرداخته است. روش پژوهش حاضر علی مقایسه ای و مقطعی می باشد. جامعه آماریاین پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر سنین 10 تا 16 سال که در سه ماهه (خرداد، تیر و مرداد) در سال 98 برای مشاوره به مرکز مشاوره بهزیستی کرمان مراجعه نمودند تشکیل می شود. از این میان 30 دانش آموز والدین معتاد و 30 دانش آموز والدین غیرمعتاد به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های نارسایی هیجانی تورنتو (4994)، همدلی مهرابیان وواپستین (1972) و کیفیت دوستی حجازی و ظهره وند (1380) استفاده شده است. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون T مستقل با بهره گیری از نرم افزار spss 25 انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد بین کودکان والدین معتاد و غیرمعتاد در نارسایی هیجانی، همدلی و کیفیت دوستی،تفاوت معناداری وجود دارد (p> 0/05). به طوری که کودکان والدین معتاد از نارسایی هیجانی بیشتر، همدلی ضعیف تر و کیفیت دوستی پایین تری برخوردار بودند. بنابر یافته ها می توان نتیجه گرفت که اعتیاد والدین می تواند سبب نارسایی هیجانی، همدلی ضعیف و کیفیت دوستی پایین در کودکان شود. از این رو پیشنهاد میگردد مسئولان و مجریان حوزه آموزش و تربیت توجه ویژه ای به این کودکان داشته باشند و با شناسایی زود هنگام آنها و برگزاری کلاس هایی برای افزایش مهارت های زندگی، مهارت های سازشی و ارتباطی، مهارت های خود کنترلی و عزت نفس از مشکلات احتمالی جلوگیری کنند.

نارسایی هیجانی، همدلی، کیفیت دوستی، کودکان والدین معتاد