علیرضا عزیزی - استادیار گروه روانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی بابل، دکترای تخصصی روانشناسی بالینی

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در درمان اختلال اضطراب اجتماعی بود، زیرا پژوهش های ابتدایی حکایت از این امر دارد که این درمان برای گستره وسیعی از اختلالات مفید می باشد. پژوهش حال حاضر از نوع طرح تجربی با چند خط پایه می باشد. چهار بیمار از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس 12 جلسه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد دریافت نمودند. داده ها به کمک مقیاس اضطراب اجتماعی، مقیاس اضطراب اجتماعی لیبووتز، مقیاس ترس از ارزیابی منفی دیگران فرم کوتاه و پرسشنامه پذیرش و عمل جمع آوری گردید. برای تحلیل دادها از شاخص های درصد بهبودی و تغییر پایا استفاده شد. نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری آماج اصلی درمانی (ترس و اجتناب( را کاهش داد. همانگونه که انتظار می رفت، کاهش در اجتناب نسبت به اضطراب و ترس از ارزیابی بیشتر و سریع تر اتفاق افتاد. نتایج حکایت از قابل پذیرش بودن و اثربخشی بالقوه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برای اختلال اضطراب اجتماعی دارد و بر این نکته تاکید می کند که لازم است پژوهش های بیشتری در این حوزه صورت گیرد.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، اختلال اضطراب اجتماعی، اجتناب، ترس از ارزیابی