اثر بخشی درمان وجودی بر افزایش سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه ساکن در شهر نجف آباد

مقدمه: اکثر بیماریها به خصوص بیماریهای صعب العلاج و ناتوان کننده، مشکلات روانی بسیاری را به همراه دارند. بیماران رها یافته از سرطان سینه به سبب مشکلات و مصائبی که در طی روند درمانی با آن مواجه بودند اغلب سلامت روان پایینی دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان وجودی بر افزایش امید به زندگی و سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه ساکن در شهر نجف آباد انجام پذیرفت.روش بررسی: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون/پس آزمون با گروه کنترل و آزمایش است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان رهایافته از سرطان سینه شهر نجف آباد در بهار و تابستان سال 97 بود که به روش نمونه گیری در دسترس 36 نفر از زنانی که دوره های درمان جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی را گذرانده و در حال مصرف داروی تاموکسیفن بوده و 5 - 3 سال از آخرین مرحله درمان ایشان گذشته بود در دو گروه آزمایش و کنترل 18 نفر در هر گروه قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسشنامه چک لیست نشانه های اختلالات روانی SCL-25 بود. سپس بسته آموزش مداخله ی درمان وجودی به شیوه گروهی طی 10 جلسه ی مشاوره ای هفته ای 100 دقیقه ای روی گروه آزمایش اجرا شد.یافته ها: یافته ها نشان داد زنانی که مداخله ی درمان وجودی گروهی را دریافت کرده بودند میزان سلامت روان آنان افزایش یافته بود p<0/05 .نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق بیانگر اثربخشی رویکرد درمان وجودی در سلامت روان زنان رها یافته از سرطان سینه بود

Keywords:

درمان وجودی , زنان رها یافته از سرطان سینه , سلامت روان.