مدل یابی ساختاری امید به زندگی با میانجیگری حمایت اجتماعی در میزان سرسختی روان شناختی سالمندان

مقدمه مردمانی که بر کره ی خاکی در حال زندگی هستند با توجه به بالا رفتن رفاه و بهداشت با نمرات بالاتری سالمندی را لمس و به آن خواهند رسید و سالمندی توام با سلامتی و امید به زندگی از نیازهای این دوره ی سنیبرشمرده می شود. هدف پژوهش حاضر مدل یابی ساختاری امید به زندگی با میانجیگری حمایت اجتماعی درمیزان سرسختی روان شناختی سالمندان است. روش معادلات ساختاری است. نمونه آماری تعداد 239 نفر از سالمندان حاضر در پارک های شهر تهران است. که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه ها ی امید به زندگی، سرسختی روانشناختی و حمایت اجتماعی بوده است. برای تحلیل داده ها تحلیل عاملی تاییدی و معادلات ساختاری استفاده شده. یافته ها: رابطه معنادار مثبت و قوی بین امید به زندگی با حمایت اجتماعی با سرسختی روانشناختی و سرسختی روانشناختی بر اساس امید به زندگی با میانجیگری حمایت اجتماعی پیش بینی شد 05 /0

سالمندان شهر تهران، امید به زندگی و حمایت اجتماعی می توانند به بالا بردن نمرات سرسختی روانشناختی شان کمک نموده و آنان را برا ی روبارویی و مواجهه با این دوره آماده و با پذیرش به مسیر خود ادامه دهند.

Keywords:

امید به زندگی , حمایت اجتماعی , سرسختی روانشناختی , سالمندان