اثربخشی بازی درمانی بر افزایش سازگاری اجتماعی معلولین ذهنی آموزش پذیر بالای 14 سال

این مطالعه با هدف تعیین نقش الگوهای ارتباطی مادر در پیش بینی مدرسه هراسی دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری خاص انجام شد. این پژوهش به لحاظ نوع روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر معلولین ذهنی آموزش پذیر بالای 14 سال کلینیک توانبخشی حرفه آموزی معلولین ذهنی (پسرانه)در سال 1398 بودند که به روش نمونه گیری در دسترس از بین این افراد تعداد 30 نفر انتخاب و در دو گروه (آزمایش 15 نفر و کنترل 15 نفر)جایگزین شدند. گروه آزمایش مورد 8 جلسه 75 دقیقه ای به صورت هفتگی مورد مداخله بازی درمانی قرار گرفت. به منظور جمع آوری داده ها از سازگاری اجتماعی بل استفاده شد. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و با روش آزمون کواریانس تک متغیره (ANCOVA)مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد بازی درمانی بر افزایش سازگاری اجتماعی معلولین ذهنی آموزش پذیر تاثیر معناداری دارد0/01 .P<نتایج به دست آمده بر انجام بازی درمانی از سوی به منظور افزایش سازگاری اجتماعی معلولین ذهنی آموزش پذیر بالای 14 سال از سوی روانشناسان مراکز نگهداری و توانبخشی معلولین ذهنی تاکید دارد.

Keywords:

بازی درمانی , سازگاری اجتماعی , معلولین ذهنی آموزش پذیر