محمدمهدی دهقانی اشکذری - استادیار دانشگاه فرهنگیان یزد

دیوئی 1952 - 1859 را بانی نظام نوین تعلیم و تربیت امریکا دانشته اند . پروای فلسفه و تاملات نظری صرف انگیزه ای برای دیوئی ایجاد نمیکند ، اما از آن رو که به دنبال اصولی است که آن را سنگ بنای هر تربیتی نهد میتوان او را فیلسوف دانست چراکه فلسفه را دانش اصل ها هم به شمار آورده اند . از طرف دیگر،سالها اشتغال به تعلیم و تربیت و دغدغه های تربیتی باعث شده که فلسفه را تنها در تعلیم و تربیت منحصر نماید و تنهافلسفه مورد قبولش را فلسفه تعلیم و تربیت بداند . دیوئی، مردم سالاری را تنها نظام سیاسی میداند که هم میتواند بهترین آموزش و پرورش را فراهم نماید و هم بهترین نوع زندگی را . توجه به تعلیم و تربیت و مردم سالاری نشانه هایی است از عملگرایی دیوئی . دیوئی به دنبال اصلاحاتی در نظام آموزشی مبتنی بر طبیعت بشری و بازسازی سیاست حول دموکراتیک نمودن نهادهای سیاسی براساس افزایش حقوق و مشارکت افراد و در عین حال مشارکت مناسب منابع فرهنگی و اقتصادی جامعه در آن است. آموزش و پرورش دلخواه او با روش حل مساله توام است که به طور دفعی تحقق نمی یابد، بلکه فرآیندی است که از آزادی کودک و فعالیت او شروع شده و به استقلال و آزادی تمام افراد ختم می شود.این مقاله با رویکردی تحلیلی و توصیفی به آرای دیوئی در پی تحلیل و بررسی نسبت اندیشه تربیتی او با اندیشه سیاسی مردمسالاری و ابتنای آموزش و پرورش بر نظام سیاسی مردمسالاری است

مردمسالاری،تربیت، اصول تربیت، حل مساله، آزادی