بررسی رابطه نگرش و التزام عملی به نماز و معنویت با عملکرد خانواده در شهر تهران

نهاد خانواده، مولد نیروی انسانی و معبر سایر نهادهای اجتماعی و رکن اصلی هر جامعه به شمار می رود و معنویت از بسترهایی است که نقش اساسی و مهم در سلامت همه جانبه اعضای خانواده ایفا می کند. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه نگرش و التزام عملی به نماز و معنویت با عملکرد خانواده در شهر تهران می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش خانواده های دارای گرایشات مذهبی در شهر تهران بوده اند. تعداد 50 خانواده به صورت نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پرسشنامه ی سنجش خانواده (FAD(، مقیاس نگرش و التزام عملی به نماز و مقیاس تجارب معنوی روزانه (DSES( بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS24 و روش آماری همبستگی تحلیل شد. بر اساس یافته ها طبق نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون با روش ورود ( Enter( ، ضریب همبستگی چند متغیری برای ترکیب خطی نگرش و التزام عملی به نماز و معنویت با عملکرد خانواده در شهر تهران برابر با MR =0/603 و RS =0/363 می باشد که در سطح 0/05 معنادار می باشد. به عبارت دیگر بین معنویت و داشتن گرایشات مذهبی با حل مشکلات، ارتباطات و، نقش اعضای خانواده همچنین پاسخ دهی و مشارکت عاطفی وکنترل رفتار خانواده ها رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین متغیر نگرش و التزام عملی به نماز در گام اول بهترین ییش بینی کننده برای بهبود عملکرد خانواده در شهر تهران نقش خود را به خوبی ایفا کرد.

Keywords:

نگرش و التزام عملی به نماز , معنویت , عملکرد خانواده