باورهای دینی ومعنای زندگی با تکیه بر آموزه های فرهنگ رضوی

اهمیت پرداختن به معنای زندگی به آن اندازه است که همه ادیان الهی در جهت تحقق آن آمده اند و از سویی انسان معاصر به دلیل عقل گرایی، علم زدگی و جریان روشن اندیشی هر چند در علم و فن آوری و صنعتی کردن جوامع پیشرفت نموده؛ اما در در عرصه های دیگر به ویژه در معنای زندگی دچار بحران شده است. به نظر می رسد آموزه های دینی می تواند در معنادار نمودن زندگی و رفع بحران بی معنایی نقش اساسی داشته باشد؛ به همین سبب آموزه های امام رضا علیه السلام مورد بررسی و تحلیل علمی قرار گرفته است تا از منظر امام نقش باورهای دینی در معنای زندگی بیان شود. بنابراین نوشتار حاضر، یک مطالعه ی کیفی است که با مطالعه ی اسناد، بانکهای اطلاعاتی، مقالات و کتب روایی فریقین با رویکرد تمدنی به روایات و آموزه های اهل بیت علیهم السلام شکل گرفته و بر اساس تحلیل محتوا، انسجام یافته است. جامعه پژوهش، شامل کلیه اسناد، مدارک و منابع مرتبط با موضوع بحث است. بر اساس یافته های این مقاله، یکی از اهداف امام رضا علیه السالم در جامعه، مبارزه با احساس بی معنایی و پوچی است و امام تلاش دارند به شیوه های مختلف روح معنا را درون انسان زنده نمایند؛ زیرا تنها در زندگی معناداراست که می توان به سعادت و کمال دست یافت. عقل و دین دو موهبت ارزشمندی هستند که می توانند معنای زندگی را کشف کنند. کشف معنای زندگی رسیدن به علم و ایمان حقیقی است. اعتقاد به باورهای دینی همچون توحید، وحی، نبوت، امامت و والیت، معاد، مهدویت، و باور به آموزه های اصیل اسلامی همچون جبر و اختیار، قضا و قدر الهی در معنا بخشی به زندگی و رسیدن به کمال، اصلی ترین نقش را به عهده دارند.

Keywords:

امام رضا , آموزه های رضوی , باور دینی , زندگی , معنای زندگی.