نرجس اسلامی - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناسی شخصیت، گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.
تکتم سادات جعفرطباطبایی - استادیار گروه روانشناسی تربیتی، دانشکده علوم انسانی، واحد بیرجند، دانشگاه آزاد اسلامی، بیرجند، ایران.

انسان موجودی است که همواره به دنبال معناست حتی برای رنج ها و دردهایش به دنبال دلیلی است، به طوریکه وقتی به این معنا دست یافت، تحمل و پذیرش موقعیت برای او آسانتر و حتی در مواقعی دلپذیرتر میشود. روان درمانی وجودی افراد را متوجه آزادی وجودی خود در زندگی میکند، هرچند که فرد با شرایط اجتناب ناپذیری روبه رو است، اما این آزادی را دارد که افکارش را نسبت به محدودیت و رنج موجود تغییر دهد و تسلیم شرایط محض نشود. رویکرد روان درمانی وجودی در حوزه روانشناسی به عنوان وضعیتی مشترک برای همه افراد بدون توجه به فرهنگ، مذهب، قومیت و نژاد به مسائل عمیق و محوری می پردازد. روان درمانگری وجودی، همانند سایر نظامهای درمان روانی، حاصل تلاشهایی است که در جهت تامین یک رویکرد استوار و سودمند برای رفع ناراحتی، ناآسودگی، برهم خوردگی و آشفتگی روان انجام شده است. این مقاله تالش برای برجسته کردن پژوهشها درباره ی روان درمانی وجودی و خواستگاه آن به عنوان یک درمان برای رفع کمبودها در پژوهش و یافتن فرصتهای بیشتر برای پژوهش در این زمینه دارد.

روان درمانی وجودی، درمان، انسان