نقش شبکه های اجتماعی مجازی در توسعه ی آموزش ترکیبی

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 448

This Paper With 9 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CPEL03_333

تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1399

Abstract:

مقاله ی حاضربا هدف بررسی نقش شبکه های اجتماعی مجازی در توسعه ی آموزش ترکیبی انجام گرفته است. شبکه های اجتماعی با اتکا به ظرفیت فرامتنی خود در ارتباط هایی که شکل داده اند باعث تفاوت هایی در سطح قابلیت های پژوهشی دانشجویان کاربر شبکه های مجازی در مقایسه با سایرین شده اند.استقبال گسترده دانشجویان از شبکه های اجتماعی مجازی، فرصت بی نظیری را برای پیگیری تاثیرات کاربست این رسانه بر قابلیتهای آموزش آنان فراهم آورده است.شبکه های اجتماعی مجازی روزبه روز نقش بیشتر و مهمتری در آموزش و یادگیری به طور اعم و در برنامه درسی به طور اخص ایفا میکنند و از مهمترین ویژگیهای آنها توجه به یادگیرنده به عنوان سازنده دانش است .بر این اساس، توجه به فعالیتهای یادگیری در برنامه درسی مبتنی بر آنها ضروری است و باید فعالیتهای مختلفی اندیشیده شود تا یادگیرنده از طریق آنها به وسعت و غنای یادگیری خود بیفزاید .گسترده شدن فناوری اطلاعات و نفوذ وسایل ارتباطات از راه دور به عمق جامعه، ابزارها و روشهای آموزش در جوامع را نیز متحول کرده است و این تحول در جهتی است که هر فرد در هر زمان و هر مکانی بتواند با امکاناتی که خود مشخص میکند، مشغول یادگیری شود .پیشرفت تکنولوژی و ارزانتر شدن هزینه استفاده از آن، فکر استفاده از ابزارهای جدیدتر برای انتقال دانش را در جوامع مطرح کرده است و به دنبال آن، به وجود آمدن و گسترش اینترنت نیز آموزش الکترونیکی را به عنوان یکی از راه های آموزش از راه دور برای استفاده بیشتر از امکانات موجود و گسترش آموزش در جوامع، پیشنهاد میکند. با پیدایش شبکه های اجتماعی، استفاده از این شبکه ها جزء جدایی ناپذیری از زندگی بسیاری از دانشجویان شده است و بر روی تمام جوانب زندگی دانشجویی، از جمله میزان مطالعه، عملکرد تحصیلی سازمان ها از جمله سازمان های تعلیم و تربیت برای حفظ بقا و حضور خود در صحنه رقابت، ناگزیر به دگرگونی و استفاده از تازه ترین دستاوردهای فناوری برای دستیابی به باالترین سطح بهبود توانایی های خود هستند.

Authors

مهدی مولایی

دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش،دانشگاه پیام نور همدان

مهدی محمودی

دکترای تخصصی برنامه ریزی آموزش از راه دور ، استادیار دانشگاه پیام نور