تاثیر آموزش خودکارآمدی بر امنیت روانی و کفایت اجتماعی مردان معتاد به متادون شهراصفهان

هدف: هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش خودکارآمدی بر امنیت روانی و کفایت اجتماعی مردان معتاد به متادون شهر اصفهان بود.روش: به لحاظ ماهیت و اهداف، پژوهش کاربردی و برای اجرای آن از روش آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل تمام مردان معتاد به متادون شهر اصفهان تشکیل دادند که در سه ماه دوم سال 1397 به مراکز ترک اعتیاد رعنا و پگاه مراجعه نمودند که با مراجعه به این کلینک ها 60 نفر از معتادان مبتال به متادون انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 30 نفره 30)نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل)تقسیم گردیدند. گروه آموزش در طی هفت جلسه و به مدت دو ساعت مداخله آزمایشی، آموزش خودکارآمدی ارائه شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های امنیت روانی مازلو (2004)و کفایت اجتماعی فلنر و همکاران (1990)استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کواریانس یک متغیره (آنکوا)و چند متغییره (مانکوا)استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد، آموزش خودکارآمدی بر امنیت روانی و مولفه های ناسازگاری محیطی، اعتماد به نفس و احساس سلامت مردان معتاد به متادون در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته است و موجب بهبود آن شده است. آموزش خودکارآمدی بر کفایت اجتماعی و مولفه های مهارتهای رفتاری و انگیزشی مردان معتاد به متادون در مرحله پس آزمون تاثیر معناداری داشته است و موجب بهبود آن شده است.

Keywords:

خودکارآمدی , امنیت روانی , کفایت اجتماعی