شناسایی عوامل موثر بر همگرایی 2 جامعه میزبان و مهمان در پهنه های زائر پذیر- نمونه موردی : حوزه مرکزی شهر مقدس مشهد

در سالهای اخیر با رشد جمعیت شهر نشینی، صنعت گردشگری به عنوان اقتصاد پایه در بسیاری از کلان شهر های جهان مورد توجه قرار گرفته است.گردشگری مذهبی و زیارتی هم به عنوان یکی از انواع گردشگری در سراسر جهان از رشد چشمگیری برخوردار بوده است. حوزه مرکزی شهر مشهد با وجود حرم مطهر امام رضا (ع) و جذب میلیون ها زائر در سال، دارای پهنه های زائر پذیر می باشد اسناد و مدارک موجود نشان می دهد که همواره در طول تاریخ این پهنه ها دارای زندگی 2 گانه ساکن-زائر و برخوردار از تعاملات میان جامعه میزبان و مهمان بوده است ( که خانه های زواری نمونه بارز آن بوده اند )اما اخیرا و به ویژه در 40 تا 50 سال اخیر، تعاملات میان 2 جامعه مذکور کمرنگ شده و اغلب منجر به واگرایی و مهاجرت جمعیت ساکن در پهنه های مذکور گردیده است. در این مطلالعه تلاش می گردد که به کمک مبانی نظری ارائهشده و مباحث مطرح در نظریه های میان رشته ای مانند اقتصاد تجربه، به ایجاد همگرایی از طریق ابعاد چهارگانه مطرح شده و با کمک روش PLS مبادرت گردد و در بخش نتیجه گیری مشخص می گردد که می توان به کمک ابعاد چهار گانه یعنی بعد اقتصادی ، بعد اجتماعی و فرهنگی ، بعد عملکردی و بعد حسی-ادراکی به انگیزه های لازم برای ایجاد همگرایی میان جامعه میزبان و مهمان دست یافت.

Keywords:

جمعیت میزبان ( ساکنان ) , جمعیت مهمان ( زائرین ) همگرایی , اقتصاد تجربه