مریم رجبی جلوانی - کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه غیرانتفاعی شهید اشرفی اصفهانی، گروه معماری، اصفهان، ایران
محسن افشاری - استادیار دانشگاه هنر اصفهان، گروه معماری، اصفهان، ایران
نرگس سلطانی - مربی دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، گروه معماری، اصفهان، ایران

فضاهایی که کودک در آن حضور می یابد در شکل گیری شخصیت، رفتار و رشد او موثر است. طراحی محیط های آموزشی و بازی، با توجه به ویژگی های جسمی و الگوهای رفتاری کودکان میتواند به افزایش هوش هیجانی و اجتماعی کمک کرده و در نهایت سبب رشد همه جانبه آنان می گردد. در این راستا فضاهای بازی باید به گونه ای طراحی شوند که به عنوان بهترین مربی برای کودک و فراهم کننده شرایطی برای ارتقاء هوش هیجانی و اجتماعی کودک باشد. هدف این مقاله مروری بر پژوهشهای انجام شده در زمینه عوامل محیطی موثر بر ارتقاء هوش هیجانی و اجتماعی در جهت پرورش هیجانات و ارتباطات اجتماعی کودکان است. پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی به این موضوعمی پردازد که عوامل محیطی موثر بر ارتقاء هوش هیجانی و اجتماعی کودک کدامند و با استفاده از روش کتابخانه ای به بررسی پیشینه پژوهش در زمینه بازی و هیجانات کودک میپردازد. اثر بخشی این محیط ها به گونه ای است که مجموع این عوامل در کنار یکدیگر و با رعایت اصول معماری شرایطی را فراهم می کنند تا کودکان بتوانند راحت تر با چالش های رفتاری روبه رو گردند. نتایج این پژوهش نشان می دهد تاثیر پارامترهای معماری، شامل عوامل محیط فیزیکی و طبیعی، انعطاف پذیری، شکل و وسعت فضاها، نور، رنگ، تزئینات و فرم بر میزان افزایش هوش هیجانی و اجتماعی کودکان موثر هستند. انجام فعالیت ها و بازی در محیط های مطلوب، بستر مناسبی جهت افزایش هوش هیجانی و اجتماعی فراهم می آورد

کودک، فضاهای بازی، معماری، آموزش، هوش هیجانی و اجتماعی