علی زینالی عظیم - دکتری برنامه ریزی دانشگاه ازاد اسلامی واحد تبریز ایران
احمد میرزامحمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه ازاد اسلامی واحد اسکو ایران
بهزاد تقی پور قصابی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسکو ایران

مقاله حاضر در رابطه با طراحی فضاهای شهری باتاکید بر معماری منظر شهری می باشد. منظر شهری نیز در آغاز امری عینی است که به واسطه کیفیت شهور عوامل فیزیکی محیط موجودیت می یابد. لکن تدریجا و بواسطه حوضر در شرایط تاریخی و تکرار شدن در مقابل گروه انسان های ادراک کننده آن، واجد نوعی وجود ذهنی گشته و به عنصر مشترک پیوند دهنده افراد جامعه بدل می گردد. منظر در این حالت موجوید عینی ذهنی است که در هر دو عالم واقع .و ذهن دارای موجودیتی است که قطع هیچ یک از آنها مقدور نیست. ویژگی اصلی مفهوم منظر شهری آن است که به عنوان یک پدیده عینی – ذهنی انسانی کالبدی و یک ساختار اجتماعی فضایی مطرح می گردد، به عبارت دیگر منظر شهری، پدیداری است که تنها از طریق تجربه انسانی و در تعامل میان انسان و محیط آشکار می شود. این مفهوم از مفهوم فضایی و سه بعدی کالبد فراتر رفته و با لحاظ گردیدن، بعد معنا یک تحول چارچوبی از پاردایم فضا به پاردایم مکان دانست روش تحقیق حاضر بصورت توصیفی وتحلیلی اسنادی و کتابخانه ای با توجه به یافت های دیگر اندیشمندان می باشد. هدف اصلی پژوهش تبیین رابطه بین شهرسازی منظر و معماری منظر شهری می باشد.

طراحی شهری، فضای شهری، معماری، منظر، شهرسازی منظر