نقش طراحی منظر در ساماندهی فضاهای ورزشی تخصصی (منظر ورزشی)

شرایط خاص کشور ایران از لحاظ نیاز رو به رشد توسعه فضاهای ورزشی و طرح و ساخت محوطه ها ورزشی تفریحی، لزوم مطالعه بیشتر در این عرصه را مطرح می کند. خاص بودن محوطه های ورزشی تفریحی در درجه اول به لحاظ مقیاس آن نسبت به سایر فضاها و نسبت به محیط شهری و در درجه دوم به تعداد و تنوع کاربران آن ها که ممکن است از مرز صدهزار نفر نیز فراتر رود، وابسته است. همچنین این سایت ها به لحاظ ه زینه ها ساخت و صرف منابع مالی و انسانی در میان پرهزینه ترین بناها قرار دارند. محوطه های ورزشی و تفریحی از دیدگاه عمومی فارغ از جنبه ای تکنیک و عملکردی موجب ایجاد شور ونشاط در جامعه خواهند بود و جنبه های اجتماعی و روانشناختی را نیز مورد تاثیر قار می دهند. طراحی مناسب منظر فضاهای ورزشی تخصصی که بتواند علاوه بر عملکرد ورزشی، پاسخگوی نیازهای تفریحی واوقات فراغت شهروندان شهر نیز باشد، به عنوان هدفی اصلی مطرح می باشد. هنگامی که محوطه ورزشی در مقیاس شهری ایفای نقش می کند. مواردی چون استقرار، ارتباطات، حرکت افراد، سرویس دهی و اهمیت زیادی می یابد. عوامل باعث بوجود آمدن فضاهای میان در محوطه های ورزشی تفریحی می شود. هدف فضاهای میان ایجاد یک شبکه ارتباطی عملکردی، فضایی برای وحدت بخشیدن به فضاهای عملکردی در قالب یک مجموعه می باشد که در قالب فضاهای باز این محوطه معرفی می شود. مقاله ی حاضر تحت عنوان منظر ورزشی حاصل بررسی منابع متعدد در رابطه با محوطه فضاهای ورزشی تخصصی پارک های المپیک بوده و هدف ازنگارش آن ارائه مجموعه توصیه هایی در طراحی منظر فضاهای ورزشی تخصصی است. نتایج حاصل از مطالعات و بررسی ها در این زمینه به صورت مجموعه ای از توصیه های طراحی جهت ارائه الگویی مناسب برای طراحی منظر فضاهای ورزشی تخصصی در این مقاله ارائه شده است.

Keywords:

طراحی منظر , فضاهای ورزشی , اوقات فراغت , منظر ورزشی , محوطه های ورزشی تفریحی