بررسی تاثیر تکنولوژی در ارتقاء پایداری اجتماعی پارک های شهری

پارکها به عنوان قلب تپنده شهر، نقش مهمی در محیط شهری و حفظ محیط زیست دارند که از اهداف اساسی توسعه پایدار می باشد .از انجایی که حیات پارک های شهری و به طور کلی منظر به حضور مخاطب ، ایجاد و تداوم روابطاجتماعی وابسته است لذا حفظ و ارتقاء پایداری اجتماعی در انها اهمیتی دو چندان می یابد. افزایش تعاملات اجتماعی و فرهنگی در پارک های شهری، نه تنها منجر به پایداری اجتماعی این گونه فضاها می شود بلکه پایداری اقتصادی آنهارا نیز در پی دارد. اما به نظر می رسد که در حال حاضر رویکردهای معمول نسبت به معماری منظر و ابزارهای سنتی طراحی نمی تواند به اندازه کافی پیچیدگی های فزاینده مسائل اجتماعی و زیست محیطی که نیاز به راه حل هایجذاب و خیال پردازانه و پایدار دارند را حمایت کند. بنابراین، معماران منظر باید استراتژی های جدید طراحی و برنامه ریزی ای را کشف کنند که بتواند در تطابق با مسائل پیچیده ی مطرح در حرفه منظر باشد. تا به امروز، ادغام داده هادر معماری منظر در مقیاس بزرگ به طور عمده به تجزیه و تحلیل اطلاعات جغرافیایی برای برنامه ریزی و ارزیابی و یا تجسم اطلاعات خالص محدود شده است. برای اینکه حرفه معماری منظر خود را به عنوان دانشی بین رشته ای دردوره ی تغییرات عمیق زیست محیطی و دیجیتالی سازی پیشرفته تلقی کند، باید مسیر جدیدی در طراحی و برنامه ریزی ایجادکند.گرایش های جهانی شهری مانند گسترش فضای شهری و رشد سریع شهرها نیازمند استراتژی هاییاست که می توانند داده های مجموعه ای را با عوامل جغرافیایی، محیطی، جامعه شناختی و زیربنایی در برنامه ریزی و طراحی ترکیب کنند. این فراتر از ادغام محدود و ساده ای از داده های اطلاعات جغرافیایی، عمدتا برای تجزیه وتحلیل، در زمینه معماری منظر است. نتایج پژوهش حاکی از ان است که ابزارها و رویکردهای تکنولوژیک از طریق معماری منظر دیجیتال می تواند بستر مناسبی برای مولفه های ایجاد کننده پایداری اجتماعی و در نتیجه ارتقای آندر پارک های شهری باشد.

Keywords:

منظردیجیتال , دیجیتال سازی , پایداری اجتماعی , تکنولوژی , پارک شهری , توسعه پایدار