اصلاح روابط حاکم بر جابه جایی هدف در تحلیل پوش آور سیستم های مهاربندی واگرا
Publish place: 2nd National Conference on Civil Engineering, Architecture and Urban Development of the Islamic World Countries
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 447
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CAUCONF02_180
تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1399
Abstract:
یکی از پرکاربردترین روش ها در طراحی لرزهای سازهها بر اساس عملکرد، روش تحلیل استاتیکی غیرخطی یا تحلیل پوش آور می باشد. در این روش بار جانبی حاصل از نیروی زلزله به صورت استاتیکی و گام به گام به سازه اعمال می شود، تا زمانی که تحت الگوی بار جانبی تغییر مکان در نقطه کنترل که معمولا مرکز جرم بام می باشد، به میزان مشخصی تحت عنوان جا به جایی هدف برسد و یا قبل از آن سازه دچار ناپایداری شود. در نهایت تغییر شکل ها و نیروهای داخلی حاصل شده با معیارهای پذیرش مورد بررسی قرار می گیرند. دقیقترین روش برای تحلیل و ارزیابی سازه ها، روش تحلیل دینامیکی غیرخطی تاریخچه زمانی می باشد. اگر این تحلیل تحت شرایط مطلوب و به نحوه صحیح انجام گیرد، انتظار می رود نتایج حاصل شده نزدیک ترین پاسخ ها را نسبت به واقعیت داشته باشند. به دلیل برخی از محدودیت ها و پیچیدگی های تحلیل تاریخچه زمانی غیر خطی، روش تحلیل استاتیکی غیر خطی (پوش آور) جایگزین مناسبی برای این روش می باشد. جا به جایی هدف یکی از مهم ترین پارامترها در تحلیل پوش آور می باشد، که در این پایان نامه روش پیشنهادی مناسبی جهت تعیین آن برای سازه های فولادی با سیستم مهاربندی واگرا ارائه شده است. برای این منظور نتایج بدست آمده از ارزیابی 30 سازه متنوع با سیستم مهاربندی واگرا، تحت تحلیل دینامیکی غیر خطی تاریخچه زمانی، مورد بررسی قرار گرفته شده است. در نهایت برای سنجش دقت مناسب روش ارائه شده، نتایج حاصل از آن با نتایج روش های موجود مقایسه شده اند.
Keywords:
تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی غیرخطی , تغییر مکان هدف , تحلیل استاتیکی غیرخطی , تحلیل بارافزون , تحلیل پوش آور , مهاربند واگرا.
Authors
محمدعلی شجاعی
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
حامد صفاری
استاد بخش مهندسی عمران گرایش سازه، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهید باهنر کرمان