فرشید ریاحی دهکردی - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران ژئوتکنیک، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان
وحید توفیق - دانشیار، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان

امروزه با افزایش ساخت و ساز مهندسی و نیاز بشریت به مسکن و توسعه صنعت ساختمان مخصوصا در محل هایی که دارای خاک های ضعیف و مسئله دار می باشند، مستلزم مطالعات زمین شناختی بر روی خاک ها می باشد. خاک هایمسئله دار به خاک های متورم، خاک های رمبنده ، خاک های واگرا ، خاک های با قابلیت روان گرایی بالا و خاک های با ظرفیت باربری پایین اطلاق می گردد. بهسازی خاک در کلیه مسائل مهندسی خاک و به خصوص در شرایط ضعیف بودن آن مطرح می شود. این عمل به منظور اصلاح کاربرد مهندسی خاک برای دستیابی به اهداف مختلف انجام می شود. در بسیاری از پروژه های بزرگ و کوچک خاک طبیعی محل پروژه، نمیتواند خصوصیات فنی و مکانیکی لازم را برآورده نماید، لذا باید با اعمال تغییراتی این خصوصیات را اصلاح نمود. بطور مرسوم افزودنی های صنعتی برای پایدارسازی خاک ها، آهک، سیمان و قیر طبیعی مورد استفاده قرار میگیرند و به دلیل ضعف هایی مانند مقاومت کم، مشکلات زیست محیطی و زمان طولانی برای گیرش، گرایش برای یافتن مصالح جدید که این نواقص را رفع کند افزایش یافته است. تحقیقات بسیار گسترده روی استفاده جدید و خلاقانه از مواد دورریختنی با درنظر گرفتن قابلیت استفاده، در دسترس بودن، مناسب بودن برای محیط زیست و کارایی مواد دور ریختنی متمرکز شده است. از این رو یکی از راهکارهای تولید بتنی سازگار با محیط زیست کاهش مصرف OPC یا سیمان های پرتلند معمولی و استفاده از چسباننده های پوزولانی فعال شده می باشد. بتن ژئوپلیمر به عنوان یک راه کار علمی و عملی میتواند جایگزینی مناسب برای بتن با سیمان های پرتلند معمولی باشد

بهسازی خاک ، سیمان پرتلند ، پوزولان ، ژئوپلیمر ، بتن ژئوپلیمری