ارزیابی الگوهای مشارکتی در احیا بافت های فرسوده شهری

رشد فزاینده شهرنشینی و شکل گیری ابعاد و مقیاس های جدیدی از رشد و توسعه شهری در طی چند دهه اخیر موجب شده است که شهر و شهرسازی معاصر با چالش های نوینی مواجه گردد به دلیل گستردگی ابعاد وتغییر در ماهیت مسائل شهری و پیچیدگی این مسائل، جامع نگری و توجه به ابعاد و جنبه های مختلف مسئله را به منظور حل پایدار آن، اجتناب ناپذیر کرده است. در دنیای معاصر رشد و توسعه اقتصادی کشورها با اداره موفق شهرهای انها همستگی دارد بنابراین شیوه مدیریت جدیدی برای شهرها لازم است که بر پایه این نگرش نه تنها دولت، بلکه جامعه مدنی و بخش خصوصی را به مشارکت در اداره شهر فراخواند. تجربه کشورهای مختلف جهان در مورد طرح های توسعه شهری نشان می دهد که موفقیت این طرح ها در گروه مشارکت مردم و نهادهای محلی بوده و اجرای آنها در بسیاری موارد بدون مشارکت مردم خارج از عده دولت است این مساله درخصوص نوسازی بافت های فرسوده داخل کشور نیز به اثبات رسیده است نظر به اینکه طرح های نوسازی و بهسازی اجرا شده و یا در حال اجرای کشور، با وجود پایه های فنی و نظری قوی، در بخش عملی و اجرایی با مشکلاتی مواجه شده اند، بخشی از نارسایی ها می تواند مربوط به موضوع مشارکت مردمی باشد به عبارت دیگر در جامعه امروز ما نظام مدیریت شهری و ارکان ان شهرداری ها و شوارهای شهر باید توجه بیشتری به الگوهیا سازمانی یا خودجوش مشارکت بدهد زیرا که اجرای صحیح و موفق طرح های شهری در گرو مشارکت واقعی مردم است امانکته کلیدی اینجاست که چگونه می توان از مشارکت شهروندان در جهت تحقق صحیح و همه جانبه طرح های نوسازی شهری استفاده کرد در این مقاله با ارزیابی نظریه ها و الگوهای م شارکت مردم در احیای بافت فرسوده خواهیم پرداخت. روش مورد استفاده در این مقاله روش تحقیق توصیفی تحلیلی می باشد و همچنین از روش اسنادی برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است.

Keywords:

الگوی مشارکت , بافت فرسوده , بهسازی , توسعه شهری