بررسی مناسب سازی فضای شهری جهت دسترسی معلولین نمونه موردی :خیابان احمدآباد مشهد (منطقه برخوردار)

ناتوانان جسمی، معلولان و جانبازان، بخشی از افراد جامعهاند که همچون سایرین نیازمند دسترسی و استفاده از امکانات و خدمات عمومی هستند. هدف از این پژوهش بررسی مناسب سازی فضاهای شهری جهت دسترسی معلولین نمونهموردی: خیابان احمدآباد مشهد به عنوان یک منطقه ی برخوردار که دارای کاربریهای مقیاس شهری و فرا شهری که به دنبال پی بردن به مشکلات و نارسایی های موجود است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. اطلاعات از طریق اسناد و پرسشنامه گردآوری شده است و در تحلیل اطلاعات این مطالعه، بیشتر از روش های تحلیل کمی و کیفی و تکنیک های spss استفاده شده است . یافته های پژوهش بیانگر آن است باآنکه خیابان احمدآباد یکی از مراکز اصلی خدماتی،درمانی و اداری در شهر مشهد می باشد اما بیشتر فضاهای مربوط در این خیابان برای رفت و آمد معلولان جسمی مناسب نیستند. همچنین بیان می دارد که در هیچکدام ادارات و ساختمان های دولتی تجهیزات خاصی برای معلولان فراهم نشده است و مجموع این عوامل، فضای آشفته، ناسالم و فاقد ایمنی و راحتی را جهت گروه های مختلف اجتماعی به ویژه معلولین در این فضاها ایجاد کرده است که این وضعیت نامطلوب نیازمند یک برنامه ریزی دقیق و منسجم به منظور بهبود وضع موجود و افزایش ایمنی و راحتی و درنتیجه ایجاد محیط اجتماعی سرزنده و شاد با حضور معلولین می باشد

Keywords:

مناسب سازی فضای شهری , معلولین , جانبازان , دسترسی , خیابان احمدآباد مشهد