مولفه های طراحی مسکن بلند مرتبه طبیعت گرا (مطالعه موردی شهر اصفهان)

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 639

This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

CAUCONF02_227

تاریخ نمایه سازی: 24 خرداد 1399

Abstract:

دیدگاهی ای مشترک، مابین علوم معماری، پدیده شناسی و روانشناسی، از مسکن به عنوان یکی از بزرگترین و مهم ترین بخش ساختمان سازی و پدیده های محیطی در حفظ وضعیت روانی و بهزیستی انسان وشکل دهی هوش شناختی، عاطفی و اجتماعی وی یاد می کند. مسکن به عنوان محل زندگی انسان بایستی به نوعی توانایی تامین نیازهای مختلف انسان را داشته باشد. یکی از آنها نیاز به طراوت، لطافت و ارامش ناشی از مجاورت با طبیعت است که با طراحی مسکن در بستر طبیعی و ترکیب خانه و طبیعت و می توان به این نیاز انسان به نحو مطلوبی پاسخ داد.تزلزل رابطه مستقیم انسان با طبیعت، به دست انسان مدرن، نه تنها در سطح وسیع به محیط زیست آسیب رسانده است، بلکه این انسان محوری جدانگر که امروزه مرکز خواستگاه فکری طراحی خانه های بلند مرتبه مدرن قرار گرفته است، کنون دامن گیر خود انسان معاصر شده است. لذا، این پژوهش اصول معماری پایا، طراحی اکولوژیکی و طبیعتگرا را با تاکید بر ارتباط بصری و فیزیکی با طبیعت در مرکز رویکردش در طراحی فضاهای مطلوب معماری قرار می دهد. این تحقیق در پی طراحی محیطی (مسکن) می باشد که بتواند با تاکیدش برارتباط با طبیعت، امکان رهایی از خستگی فکری و یکنواختی زندگی روزانه در ساعات حضور در مسکن را برای ساکنان فراهم آورد. این استراژی طراحی، راه حل را از مناظر زیباشناختی و روانشناختی، در استفاده از مصالح طبیعی و فضای سبز به منظور ایجاد ارتباط مستحکمی بین فضای داخل و خارج ساختمان می داند که منتهی افزایش شادی و نشاط افراد و افزایش رضایت ساکنین دارد.استفاده از فضای سبز و چشم اندازهای طبیعی، علاوه بر برانگیختن حس زیبایی و لذت بصری افراد، سکوت، آرامش، سایه، نور و تهویه مناسب را فراهم می سازد. از این رو، طراحی فضاهایی برای گذران اوقات فراغت، به گونه ای که رابطه ی از دست رفته میان انسان و طبیعت را احیا نمایند؛ ضروری به نظر میرسد. در پژوهش پیشنهادی، سعی بر آن است که بناها به عنوان جزئی از طبیعت و در تلفیق با آن، با استفاده از بام، بدنه ها و پوسته های سبز در خارج ساختمان طراحی شده و با ایجاد فضای جمعی در باغ های مرتفع با منظر مناسب در باغات عمودی و دیوار سبز در داخل و خارج بنا و همچنین بازی با اب و صدای طبیعی در محیط زندگی و بازگردانی گلخانه و یا پاسیو به داخل خانه در جهت جایگزینی با تراس های امروزی طراحی و ارائه شود .

Keywords:

رابطه ی انسان و طبیعت , مجموعه ی مسکونی بلند مرتبه , برج , معماری طبیعتگرا , مسکن

Authors

الهه امینی

دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه شهید اشرفی اصفهانی، اصفهان، ایران.

محسن افشاری

استادیاردانشکده معماری و شهرسازی، دانشگاه هنر اصفهان، اصفهان، ایران

جواد طباطبای

استادیاردانشکد عمران، دانشگاه آزاد اسلامی، میمه، اصفهان، ایران.