رابطه مهندسی معماری و توسعه پایدار

تغییرات بسیاری در نتیجه تحولات تاریخ بشری بخصوص در عصر انقلاب صنعتی صورت گرفته است. یکی از مهم ترین تبعات انقلاب صنعتی رشد سریع شهرنشینی و مسایل ناشی از آن بود. اساسا نمی توان معماری و حتی تاریخ معماری را مستقل از پارامترها و مولفه های غیر معماری دانست بلکه مولفه های چند بنیانی و تاثیر گذار خارج از علم معماری بودند که تاریخ معماری را شکل دادند. در دوره انقلاب صنعتی است که تبعات زندگی صنعتی سیطره خود را بر معماری گسترده است.بحث معماری و رابطه آن با توسعه پایدار بحثی است که نمود و مظاهر آن در پایداری فضاها و هماهنگی بناها و ساخت و سازها با طبیعت و محیط زیست تعبیر می شود. چرا که معماری پایدار تلاش دارد آسیبی های وارد شده بهمحیط زیست را به حداقل برساند. از طرفی، توسعه پایدار مفهومی چند وجهی و کیفی است و از اینرو کار در این زمینه مستلزم نگرش و کار سیستمی و بعبارتی کل نگری است. طبیعت و محیط زیست یک سیستم پویا ست و هرگونه مداخله و ایجاد تغییر و دخل و تصرف در آن مستلزم بررسی دقیق تبعات و آثار آن خواهد بود. بدیهی است توسعه پایدار در هیچ زمینه ای قابل دستیابی نخواهد بود مگر با همکاری و مشارکت همه دست اندرکاران موضوع. این مقاله به دنبال بررسی رابطه مهندسی معماری و توسعه پایدار می باشد تا با مطالعه مبانی توسعه پایدار، معماری پایدار و بررسی رابطه بین آنها، گامی در جهت کاهش آسیب های زیست محیطی قرن حاضر بردارد.

Keywords:

توسعه پایدار , معماری , محیط زیست