سفالگری در گذر تاریخ: مطالعه موردی سفالینه های نیشابور

سفالگری یکی از کهن ترین صنایع دستی است که با آداب و رسوم ملل مختلف پیوند خورده و در رهگذر تاریخ فراز و نشیب های زیادی دیده است. این هنر در دوران تمدن اسلامی به علت محدود شدن استفاده مردم از ظرف های طلایی ونقر های جایگاه خاصی یافته و بالنده شده است. از طرف دیگر این هنر در ایران به سبب موقعیت جغرافیایی آن و نوع فرهنگ مردمان این سرزمین از قدمت زیادی برخوردار بوده و بخشی از هویت ویژه هر منطقه از این مرز و بوم را با خود به یادگار دارد. به گواه تاریخ و آثار باستانی بدست آمده، هیچ تمدنی همچون تمدن ایران زمین نتوانسته است هنر سفالگری را با شیوه های مختلف و تزئینات گوناگون و آیینی در هم آمیزد. از این رو در این پژوهش قصد داریم تا بهمطالعه سفالگری و سیر تاریخی آثار سفالی در پیش و بعد از دوره اسلامی بپردازیم. سپس به صورت خاص توجه خود را به نیشابور به عنوان یکی از مراکز مهم سفالگری در ایران معطوف خواهیم کرد که آثار بدیعی در آن اکتشاف شده اند. این مقاله از لحاظ ماهیت تاریخی- توصیفی- تحلیلی است و روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و مشاهده ای است. این پژوهش می تواند در شناخت تاریخ سفالگری و دست هبندی سفال ها از لحاظ تزئینات به هنرمندان کمک نماید

Keywords:

سفالگری , هنرهای اسلامی , خط کوفی , سفال های نیشابور