بررسی عملکرد سیستم های جداگر لرزه ای پاندولی اصطکاکی بر ساختمان های واقع بر خاک های نرم

در این مطالعه به بررسی اثر ارتفاع در ساختمان های دارای سیستم جداگر لرز های پاندولی اصطکاکی قرار گرفته بر خاک های نرم پرداخته شد. برای این منظور متغیرهای مورد بررسی عبارتند از دو اثر با و بدون اندرکنش (سنگ)، سه اثر نوع خاک S1 ، S2 و S3 و سه اثر سختی میراگر (بدون میراگر K و 1.5K) می باشند. در مجموع 12 مدل اجزای محدود با سازه 5 طبقه موجود در این مطالعه شبیه سازی شد. تحلیل عددی با استفاده از روش اجزاء محدود و به کمک نرم افزار ABAQUS انجام شد. نتایج حاصل نشان داد در حالت استفاده از سیستم جداگر لرزه ای در سازه ها نسبت به حالت بدون استفاده از سیستم جداگر لرزه ای نیروهای ایجاد شده به میزان قابل توجهی کاهش یافته است اما تغییر در افزایش سختی جداگر لرزه ای تاثیر چندانی بر کاهش نیروهای ایجاد شده در سازه نداشته است. بطوریکه مقدار درصد تغییرات نیرو در سازه در حالت جداگر لرزه ای با سختی k و 1.5k برای خاک S1 به ترتیب برابر 66/28 و 55/42 درصد، برای خاک S2 به ترتیب برابر 90/38 و 87/5 درصد، برای خاک S3 به ترتیب برابر 13/33 و 13/33 درصد و برای سنگ بستر به ترتیب برابر 8/33 و 8/33 درصد شده است. از این موضوع می توان به این نتیجه دست یافت که عدم در نظرگیری اندرکنش خاک موجب کمترین اثرگذاری میراگر در سازه می شود یعنی جداساز لرزه ای در خاک های نرم و الاستیک بیشترین کارایی را دارد.

Keywords:

سیستم جداگر لرزه ای پاندولی اصطکاکی , خاک های نرم , روش اجزای محدود