زینب امیدیان - استادیار گروه تاریخ تشیع، دانشکده الهیات، دانشگاه حکیم سبزواری، سبزوار، ایران

از اصول پایداری حکومت ها نحوه تعامل و روابط آنها با سایر ملت ها و دولت های عصر خود می باشد و این روابط نیز بر اساس نوع نگرش و باورهای فکری بنیانگذاران آن دولت شکل می گیرد. پیامبر اکرم (ص) با تشکیل حکومت اسلامی در شهر مدینه به این اصل مهم توجه نموده و به تقویت و گسترش روابط با دول آن زمان پرداختند. از اینرو، نگارنده این سطور، سعی دارد بر پایه روش توصیفی-تحلیلی، به مطالعه و تحلیل سیره پیامبر (ص) در روابط خارجی بپردازد و به این پرسش پاسخ دهد که در نگاه پیامبر (ص) اصل در روابط خارجی بر جنگ استوار بوده یا بر صلح یافته های این پژوهش نشان می دهد که اساس و بنیان سیاست پیامبر (ص) نیز بر مبنای دعوت به توحید قرار داشته است و پذیرش و توسعه و گسترش اسلام اصیل نیز بر همین اساس صورت گرفته و هیچ اجباری بر پذیرش اسلام نبوده است. بر اساس سیره نبوی، جنگی مشروع بوده که در جلوگیری از ظلم و ستم و نیز دفاع از کیان و اساس اسلام باشد. اصل در سیاست حضرت رسول (ص) بر صلح و همزیستی مسالمت آمیز است.

پیامبر (ص)، اسلام، صلح، روابط خارجی، سیره پیامبر (ص)