تحلیل اثر بهینه سازی تخصیص واگن ها بر کاهش هزینه حمل ونقل در شبکه متروی تهران

یک سیستم حمل ونقل ریلی درون شهری سیستمی است که در آن یک رام قطار در ایستگاه های مشخص و در مسیری بین مبدا و مقصد مشخص تردد می کند. در این مطالعه اقدام به طراحی مدلی جهت بهینه سازی سیستم حمل ونقل ریلی درون شهری شده است. بهینه سازی روشی است که بوسیله آن بهترین جواب ممکن برای یک مسئله با توجه به هدف تعیین شده و قیدهای موجود، که همه با توابع و روابط ریاضی مشخص شده اند، تعیین می شود. مسئله بهینه دارای یک تابع هدف و احتمالا چندین قید می باشد که مجموعا خصوصیات سیستم مورد نظر را در بر می گیرند. در این پژوهش یک مدل ریاضی خطی عدد صحیح به منظور برنامه ریزی در چهار خط مترو در شهر تهران و بهینه نمودن تعداد واگن های تخصیص یافته به خطوط که با استفاده از نرم افزار winQSB حل شده پیشنهاد شده است. هدف این مقاله کاهش هزینه های عملیاتی در شبکه مترو، ارائه یک مدل برنامه ریزی شده در جهت تشویق افراد به استفاده از این نوع سیستم حمل و نقل و در راستای آن کاهش ترافیک و آلودگی هوا در کلان شهر تهران است. برای ارزیابی مدل پیشنهادی ابتدا وضع موجود با نتایج مدل پیشنهادی مقایسه شده است. نتایج نشان داده اند مدل پیشنهادی به طور متوسط باعث کاهش 33 درصدی هزینه های وارد شده در مدل (هزینه برق مصرفی و هزینه تعمیرات واگن ها) در یک ماه می شود.

Keywords:

برنامه ریزی خطی عدد صحیح , تخصیص بهینه واگن , سیستم حمل و نقل , هزینه عملیات مترو