رضا پوریانی - دانش آموخته کارشناسی ارشد؛ گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه کاشان
علی عالی انوری - استادیار؛ گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه کاشان
مجید نوریان بیدگلی - استادیار؛ گروه مهندسی معدن، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه کاشان

کنترل نشست در اعماق کم و محیط های حساس یکی از مهم ترین عملیات مهندسی تونل می باشد. دراین تحقیق پس از تحلیل عددی نشست تونل خط A مترو قم بوسیله نرم افزار FLAC که توسط TBM-EPB حفر شده بود و به دنبال آن معرفی روش حفاری مناسبی که با توجه به امکانات موجود در داخل کشور، علاوه بر میزان نشست کم این امکان را بدهد که هزینه و زمان ساخت یک سازه زیرزمینی با درجه قابل قبولی از دقت پیش بینی گردد، روش جدید حفاری که برمبنای تحلیل تغییر شکل های کنترل شده در سنگ و خاک بنا شده است ((ADECO-RS، معرفی شد. با تحلیل عددی نشست حفاری با نگرش ADECO-RS، نتایج حاصل از روش عددی و رفتار نگاری سطحی با یکدیگر مقایسه شد. مقایسه نتایج مدلسازی و نتایج حاصل از ابزاربندی بیانگر صحت روند مدلسازی می باشد. مقدار ماکزیمم نشست درمقطع200+7 در حین حفاری با TBM-EPB در روش عددی 964/7 میلیمتر و در واقعیت 845/8 میلیمتر بدست آمد. با توجه به رویکرد ADECO-RS در کنترل هسته-جبهه کار مقدار ماکزیمم نشست 054/4 میلیمتر با کاهش تقریبا 4 میلیمتری نسبت به روش عددی حفاری با TBM-EPB بدست آمد. بوسیله پروفیل طولی، در این روش مقدار ماکزیمم نشست تقریبا در فاصله حدود 15 متری در پشت جبهه کار، که نسبت به حفاری با TBM-EPB در فاصله حدود 5/22 متری در پشت جبهه کار ثابت شدکه این کاهش 5/7 متری بوسیله روش ADECO-RS در پشت جبهه کار و همچنین کاهش 5/1 متری جلوی جبهه کار نشان دهنده صحت کنترل هسته-جبهه کار و درنتیجه صحت کنترل نشست می باشد

نشست , حفاری مکانیزه , EPB , ADECO-RS , تونل متروی قم , ابزاربندی , مدلسازی عددی