میر سعید محقق - مدیر گروه آمایش سرزمین و برنامه ریزی محیط زیست، سازمان برنامه و بودجه استان کهگیلویه و بویراحمد
سامان محمودیان - مدرس گروه ایمنی صنعتی دانشگاه غیرانتفاعی فراز گچساران و شرکت مهندسین مشاور تهران سحاب
احمد بهره بر - مدرس گروه ایمنی صنعتی دانشگاه غیرانتفاعی فراز گچساران و شرکت سابیر
شایان مهدی پور - دانش آموخته مهندسی بهداشت حرفه ای، دانشگاه علوم پزشکی کرمان
ناصر داورنیا - کارشناس حفاظت فنی و بهداشت کار، شرکت سابیر

کارخانه های شن و ماسه از واحدهایی هستند که در ابعاد مختلف می توانند آلودگی های زیست محیطی و تخریب طبیعت و بستر رودخانه ها را به همراه داشته باشند. در این مطالعه روش FMEA برای ارزیابی ریسک های زیست محیطی مورد استفاده قرار گرفت. در این روش از حاصلضرب احتمال وقوع، شدت پیامد و نیز قابلیت تشخیص یک خطر درجه و سطح ریسک بدست می آید. بر اساس نتایج حاصله بالاترین سطح و درجه ریسک در کارخانه های تولید شن و ماسه عبارتست از: برداشت شن و ماسه از بستر رودخانه با درجه و سطح ریسک 48 ، دفع پساب های صنعتی به محیط زیست با درجه و سطح 36 و همچنین آلودگی هوای ناشی از گرد و غبار تولیدی در کارخانه با درجه و سطح ریسک 32 . لذا با تمهیدات کنترلی، اصلاحی و مدیریتی از احداث حوضچه های ترسیب در مسیر پساب، برداشت مصالح و سنگ از کوه به جای بستر رودخانه، مرطوب سازی مصالح برای کنترل گرد و غبار تولیدی و دیگر اقدامات مناسب می توان جهت کنترل، حذف و کاهش اثرات و پیامدهای منفی بر محیط زیست در کارخانه های تولید شن و ماسه اقدام نمود.

ارزیابی ریسک، زیست محیطی، روش FMEA ، کارخانه شن و ماسه