اثر نیترات سریم و اسید سالسیلیک بر عمر گلجایی، لیپیدپراکسیداسیون و فعالیت آنزیم های آنتیاکسیدانی در گل شاخه بریده لیسیانتوس

لیسیانتوس یکی از مهم ترین گل های شاخه بریده است که عمر گلجایی کوتاهی دارد. به منظور افزایش ماندگاری پس از برداشت و خصوصیات کمی و کیفی گل شاخه بریده لیسیانتوس آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار در تکرار و 120 شاخه گل اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل اسید سالسیلیک 50، 100 و 200 میلی گرم در لیتر، نیترات سریم 20، 40، 80 و 200 میکرومولار وشاهد (آب مقطر) بودند. نتایج نشان داد که بیشترین عمر گلجایی با کاربرد 40 میکرومولار نیترات سریم 15/42 روز و 100 میلی گرم در لیتر اسید سالسیلیک 15/20 روز بدست می آید. همچنین این تیمارها در صفات جذب آب، کاهش بار میکروبی انتهای ساقه و افزایش پروتئین گلبرگ جزو موفقترین تیمارها بودند کمترین مقدار مالوندی آلدهید 18/65 نانومول در هر گرم وزن تر متعلق به دو تیمار 40 میکرومولار نیترات سریم 100 میلیگرم در لیتر اسید سالسیلیک بود. همچنین این تیمارها کمترین فعالیت آنزیم پلیفنل اکسیداز را داشتند. فعالیتآنزیم های آنتی اکسیدانی آسکوربات پراکسیداز و پراکسیداز نیز با کاربرد 40 میکرومولار نیترات سریم و 100 میلی گرم/لیتر سالسیلیک اسید بطور معناداری نسبت به سایر تیمارها بیشتر بود. در کلیه صفات ارزیابی شده تیمار 200 میلی گرم / لیتر اسید سالسیلیک اثر منفی داشت. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که تیمار گل های شاخه بریده لیسیانتوس با 40 میکرومولار نیترات سریم و 100 میلیگرم در لیتر اسید سالسیلیک از طریق کاهش لیپید پراکسیداسیون و افزایش فعالیتآنزیم های آنتی اکسیدانی موجب افزایش عمر پس از برداشت می شود.

Keywords:

محلول گلجایی , مالوندی آلدهید , پلی فنل اکسیداز , آسکوربات پراکسیداز.