بررسی آزمایشگاهی رفتار برش درز ملات مصالح بنایی مقاوم سازی شده با مصالح مرکب پایه سیمانی مهندسی شده

یکی از مودهای شکست دیوارهای بنایی غیر مسلح مود برش درز ملات میباشد. میزان چسبندگی بین ملات (ماسه سیمان) و آجر و همچنین تنش فشاری محوری از پارامترهای موثر بر رفتار دیوار در این مود میباشد. در این تحقیق برای بررسی عملکرد نمونه های بنایی تقویت شده با مصالح مرکب پایه سیمانی مهندسی شده در حالت مود شکست برشی درز ملات، 13 نمونه سه آجره تحت آزمایش برش قرار گرفتند. پارمترهای مورد بررسی شامل ضخامت لایه ECC و میزان تنش فشاری محوری میباشد. در این بررسی ضخامت لایه ECC، 10 و 15 میلیمتر و میزان تنش فشاری 1 مگاپاسکال درنظر گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که برای نمونه های فاقد تنش محوری فشاری، استفاده از لایه تقویت ECC باعث افزایش ظرفیت برشی نمونه بنایی میشود. برای نمونه های که تحت تنش فشاری قرار گرفته اند نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از لایه تقویت ECC باعث افزایش ظرفیت شکلپذیری و ظرفیت برشی نمونه میشود. میزان این افزایش وابسته به ضخامت لایه تقویت و میزان چسبندگی بین آجر و لایه تقویت میباشد. در این پژوهش مود شکست نمونه های تقویت شده با ملات ECC از نوع جداشدگی لایه تقویت ECC از سطح آجر رخ داده است.

Keywords:

ملات ECC , آزمایش سه آجره , مصالح بنایی آجری , مقاومت برشی , مقاوم سازی