بررسی کارایی روش های مدیریتی در کاهش ریسک سلامت کارکنان شاغل در مشاغل سخت و زیان آور (مطالعه موردی: واحد نقاشی چند کارگاه صنعتی)

امروزه نیاز کشور به حرکت در مسیر توسعه صنعتی بر کسی پوشیده نیست. در کنار نیاز ملی به توسعه صنعتی، صیانت از نیروی کار شاغل در صنایع یک ضرورت اجتناب ناپذیر است. عوامل زیان آور موجود در محیط های کار صنعتی می تواند سلامت نیروی کار شاغل در این محیط ها را تحت تاثیر قرار داده و دسترسی به اهداف توسعه صنعتی را با هزینه های زیاد و گاه جبران ناپذیر میسر سازد تلاش برای حذف عوامل زیان آور موجود در محیط های کار همیشه در اولویت بوده است. در بسیاری موارد، حذف عوامل زیان آور در محیط های کار امکان پذیر نبوده و ناچار به انجام سلسله مراتب کنترلی به منظور کاهش عوامل زیان آور به میزانی که در دراز مدت برای سلامت نیروی کار خطرآفرین نباشد، هستیم. یکی از سلسله مراتب کنترلی، استفاده از روش های مدیریتی است که در آن سعی می شود مواجه ه کارگر با عوامل زیان آور محیط کار کاهش یابد. یکی از روش های مدیریتی، کاهش ساعت کار نیروی کار است. در این پژوهش، تاثیر کاهش ساعت کار کارگران شاغل در واحد نقاشی چند کارگاه صنعتی که ترکیبات BTEX در آنها بیش از حد مجاز بوده است، بر کاهش سطح ریسک سلامت آنها مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج به دست آمده نشان می دهد که کاهش ساعت کار در این کارگاه ها تاثیر چندانی در کاهش ریسک سلامت مواجه ه کارگران با ترکیبات BTEX ندارد و بنابر این انجام سایر مداخلات به منظور کاهش میزان سطح ترکیبات BTEX در این کارگاه ها ضروری است.

Keywords:

مشاغل سخت و زیان آور , ترکیبات BTEX , مواجه ه شغلی , ارزیابی ریسک