محمدحسین جهانگیر - استادیار، گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مریم جهان پناه - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهناز ابوالقاسمی - کارشناسی ارشد، گروه انرژی های نو و محیط زیست، دانشکده علوم و فنون نوین، دانشگاه تهران، تهران، ایران

در این پژوهش به منظور شبیه­سازی اقلیم آینده سال­های )1443-1397) برای محاسبه شاخص خشک سالی در استان فارس، داده­های مورداستفاده شامل مقادیر روزانه­ی بارش، دمای کمینه، دمای بیشینه و ساعات آفتابی ایستگاه شیراز در یک دوره­ی 46 ساله (1349-1395) و به عنوان ورودی برای مدل آماری LARS-WG بود. برای شبیه­سازی پارامترهای اقلیمی در حوضه ایستگاه شیراز داده­های مدل HADCM3 با استفاده از مدل WG-LARS تحت دو سناریوی 2A و B1A ریزمقیاس شدند. نتایج نشان داد که میانگین بارش سالانه در دوره آتی نسبت به دوره پایه با در نظر گرفتن سناریوی 2A، 5/1 % و با در نظر گرفتن سناریوی B1A، 5/5 % در دوره 1399 تا 1445 افزایش خواهد یافت. همین طور میزان ساعت­های آفتابی در دوره بررسی و با در نظر گرفتن هر دو سناریو کاهش خواهد یافت. همچنین مدل با دقت بالایی قادر به شبیه سازی پارامترهای دمای حداکثر، دمای حداقل و تابش بود، اما در شبیه سازی پارامتر بارش نسبت به دیگر پارامترها خطای بیش­تری را نشان داد. بیش­ترین افزایش با حدود 80%، متعلق به ماه سپتامبر تحت سناریو 2A بود که در دوره آتی نسبت به دوره مطالعاتی رخ داده ­است. در ادامه مطابق شاخص خشک سالی SPI شدیدترین خشک سالی ایستگاه مربوط به سال 1387 با مقدار شاخص 89/2- و حادترین ترسالی مربوط به سال 1374 با مقدار شاخص 92/1 بود.

ریزمقیاس نمایی, شاخص خشکسالی SPI, شیراز, مدل گردش عمومی جو, مدل LARS-WG