محمد مهاجرانی - دانشگاه تهران، گروه روان شناسی، تهران، ایران.
غلامعلی افروز - دانشگاه تهران، گروه روان شناسی، تهران، ایران.
علی اکبر ارجمندنیا - دانشگاه تهران، گروه روان شناسی، تهران، ایران.
سوگند قاسم زاده - دانشگاه تهران، گروه روان شناسی، تهران، ایران.

هدف پژوهش حاضر مقایسه رضایت زناشویی و حمایت اجتماعی ادراک­شده در مادران با و بدون ازدواج خویشاوندی دارای کودکان استثنایی و عادی بود. با توجه به موضوع و هدف پژوهش حاضر این مطالعه از نوع پس­_رویدادی می­باشد. جامعه پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دانش آموزان پسر 6 تا 16 سال کم­توان ذهنی، آسیب بینایی، آسیب شنوایی و عادی شهر تهران بود. شرکت کنندگان پژوهش حاضر شامل 251 نفر (126 زن با ازدواج خویشاونی / 125 زن بدون ازدواج خویشاوندی) می باشد که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش حاضر شامل فرم کوتاه مقیاس رضامندی زوجیت افروز (1389) و مقیاس حمایت اجتماعی ادراک­شده زیمت (1998) بود. نتایج حاکی از این بود که بین زنان با ازدواج خویشاوندی و زنان بدون ازدواج خویشاوندی از لحاظ محل تولد، سن ازدواج، شیوه انتخاب همسر، حمایت اجتماعی ادراک شده و رضایت زناشویی تفاوت معنی دار وجود دارد (05/0≥p). با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد زن­های دارای ازدواج خویشاوندی دارای کفویت فردی و اجتماعی بالاتری نسبت به زن­های بدون ازدواج خویشاوندی هستند.

ازدواج خویشاوندی, رضایت زناشویی, حمایت اجتماعی ادراک شده, کودکان استثنایی