معصومه اسمعیلی - دانشگاه علامه طباطبایی تهران، گروه مشاوره، تهران، ایران.
مینا آخوندی درزی - دانشگاه علامه طباطبایی تهران، گروه مشاوره، تهران، ایران.
سمیه کاظمیان - دانشگاه علامه طباطبایی تهران، گروه مشاوره، تهران، ایران.

پژوهش حاضر باهدف بررسی کیفی عوامل موثر در سازگاری با شرایط پس از طلاق در زنان مطلقه انجام شده است. جامعه ی آماری پژوهش شامل آن دسته زنانی که بیشتر از 3 سال از طلاق آن ها گذشته و نمونه گیری به صورت هدفمند تا حد اشباع (15 زن مطلقه سازگار و 15 زن مطلقه ناسازگار) از جامعه مذکور بوده است. با استفاده از مصاحبه نیمه ساختاریافته اطلاعات مرتبط با افراد نمونه جمع آوری شدند و پس از تحلیل محتوای مصاحبه ها و کدگذاری نهایی آن ها 2 شاخص اصلی در هر گروه استخراج شدنذ: عوامل درونی و بیرونی موثر در سازگاری با شرایط پس از طلاق، عوامل درونی و بیرونی موثر در ناسازگاری با شرایط پس از طلاق. نتایج نشان داد عوامل درونی تکیه بر توانایی های خود، واقف بودن بر ارزشمندی خود، داشتن روحیه تلاشگر و صبوری در رسیدن به اهداف، مثبت اندیشی، حل کردن گذشته نامطلوب و تمرکز برساختن حال و آینده مطلوب، انجام فعالیت های موردعلاقه، اعتقاد به وجود و حمایت موجود برتر، بی نیازی روانی و تلاش برای بهبود شرایط مالی و برخورداری از مهارت های زندگی و عوامل بیرونی حضور فرزند و رضایت از این حضور، استفاده خردمندانه از منابع حمایتی موجود و استفاده خردمندانه از منابع حمایتی سازمانی از عوامل موثر در سازگاری با شرایط پس از طلاق در زنان مطلقه محسوب شدند.

سازگاری با شرایط پس از طلاق, زنان مطلقه, بررسی کیفی, طلاق