بهره گیری از تجارب بین المللی کشورهای توسعه یافته در امر تامین مسکن بدون مانع

کشور ما ایران در سطح بین المللی دارای بالاترین نسبت افراد معلول نسبت به کل جمعیت است. بخش عمده ای از این جمعیت را جانبازان جنگ تحمیلی و پس از آن معلولین ناشی از تصادفات تشکیل می دهند. معلولان در سطح جامعه با مشکلات فراوانی رو به رو هستند که از آن جمله می توان به مساله اشتغال، کمبود خدمات توان بخشی و آموزشی، پاسخگو نبودن تجهیزات و عدم دسترسی کامل به آن و همچنین تامین مسکن مناسب اشاره نمود. در امرمسکن، مواردی از قبیل موانع فیزیکی در مسکن، تبعیض در اسکان معلولین و فقدان حدمات حمایتی واحدهای همسایه را می توان برشمرد. مناسب سازی محیط برای معلولان، اصلاح محیط و تدارک تجهیزات مورد نیاز به گونه ای است که افراد معلول قادر باشند آزادانه و بدون احساس خطر در محیط پیرامون خود – اعم از اماکن عمومی معابر و محیط شهری و حتی قلمرو خصوصی – در فعالیت ها شرکت نموده و از تسهیلات محیطی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی با حفظ استقلال فردی لازم بهره مند گردند. مناسب سازی محیط، نمود عدالت اجتماعی است و ایجاد جامعه ای است که برای همه که علاوه بر ایجاد امنیت جانی و بهداشتی، اثرات روانی شگرفی خواهد داشت. مناسب سازی مسکن و تهیه بدون مانع، از جمله راهبردهایی است که هم اکنون در کشورهای توسعه یافته با اتخاذ سیاست ها و رهیافت های مناسب پیگیری می گردد. از جمله سیاست های یاری دهنده در تامین مسکن بدون مانع می توان به برنامه های ساخت و ساز مسکن مناسب توسط دولت، بخش خصوصی و بنیادهای خیریه، وام ها و کمک های بلاعوض دولت، پایه گذاری قوانین و مقررات مربوط به امر ساخت و ساز و تامین حقوق مدنی افراد معلول را نام برد. در این مقاله سعی بر آن است که با بررسی راهبردها و راهکارهای اتخاذ یافته در امر تامین مسکن بدون مانع در کشورهای توسعه یافته (امریکا و کانادا) و بهره گیری از تجارب بین المللی موفق که با شرایط حاکم بر کشور ما تناسبی ندارد، سیاست ها و رهیافت هایی عملی در امر تامین مسکن بدون مانع ارائه گردد.

Keywords:

معلول , مناسب سازی , مسکن بدون مانع , حقوق مدنی , واحد همسایگی , خدمات توان بخشی و آموزش