مقایسه دافنی (.Daphnia sp) و ناپلی آرتمیا اورمیانا (Artemia urmian) در ارتقاء عملکرد رشد و تغذیه لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus)

یک آزمایش تغذیه ای 25 روزه با لارو تاسماهی ایرانی (Acipenser persicus) بااستفاده از دوغذای زنده آرتمیا اورمیانا و دافنی و مخلوط آنها (دافنی 50 درصد وزنی و آرتمیا 50 درصدوزنی). یک آزمایش تغذیه ای 25 روزه با لارو تاسماهی ایرانی با استفاده (Acipenser persicus) با استفاده از دو غذای زنده آرتمیا اورمیانا و دافنی و مخلوط آنها (دافنی 50 درصد وزنی و آرتمیا 50 درصدوزنی) انجام شد. این آزمایش در قالب یک طرح کاملا تصادفی با سه تیمار صورت پذیرفت. 9حوضچه فایبرگلاسی (ظرفیت 50 لیتر) با سه تکرار برای تیمارهای آزمایشی استفاده شد. لاروتاسماهی ایرانی به ترتیب با ناپلی آرتمیا ارومیانا در تیمار A، دافنی در تیمار D و در تیمار A&D با مخلوط آرتمیا اورمیانا و دافنی تغذیه شدند. در انتهای آزمایش برخی از معیارهای رشد و تغذیه ماهی بر اساس داده های آنالیز لاشه و زیست سنجی لارو فیل ماهی محاسبه گردیدند.بهترین عملکرد ماهی در موارد رشد و نرخ بقاء در تیمار A&D (لاروهای تاسماهی ایرانی تغذیه شده با ناپلی آرتمیا اورمیانا و دافنی) ثبت شد. بهترین وزن نهایی بدن لارو تاسماهی ایرانی در تیمار A&D به دست آمد، در حالیکه بالاترین طول نهایی بدن ماهی در تیمار A تعیین گردید. بیشترین مقدار فاکتور وضعیت در تیمار D (تغذیه شده با دافنی) به دست آمد و با تیمارهای A و A&D اختلاف معنی داری را داشت (P<0/05). بالاترین نرخ بقاء در تیمار A&D (92 درصد) بود. درحالیکه در تیمار 66D درصد بود.

Keywords:

آزمایش تغذیه ای , لارو تاسماهی ایرانی , نرخ بقاء , وزن نهایی بدن , فاکتور وضعیت