سعید ضیایی نژاد - گروه شیلات، دانشگاه صنعتی خاتم الانبیاء بهبهان
میلاد اسماعیل بیگی - گروه شیلات، دانشگاه تربیت مدرس، دانشکده منابع طبیعی و علوم دریایی، پردیس نور
فریدون جهانگیری - گروه شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
مینا مختاری - گروه محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات اهواز
علی قائمی

توسعه پایدار آبزیپروری نیازمند به کارگیری روش های نوین می باشد. ازجمله این روش ها استفادهاز باکتری های زیست یار در غذا و محیط پرورشی است که بازده تولید را افزایش دهد. در اینپژوهش تاثیر پروبیوتیک پریمالاک و مایکوتوکسین روی فاکتورهای پروتئین، چربی و خاکسترلاشه ماهی کپور معمولی (Cyprinus Carpio) مورد بررسی قرار گرفت. این آزمایش در 4 تیماربا 3 تکرار انجام شد. تیمار A حاوی 2 گرم پروبیوتیک و 15 گرم مایکوتوکسین، تیمار B حاوی 15 گرم مایکوتوکسین و تیمار حاوی 2D گرم پروبیوتیک به هر 100 گرم غذا به همراه تیمار C به عنوان تیمار شاه بود. نتایج نشان داد که در هر یک از 4 تیمار در میاندوره و پایان دوره اختلافمعنی داری در فاکتورهای پروتئین، چربی و خاکستر مشاهده وجود ندارد و در واقع افزودنپروبیوتیک پریمالاک و مایکوتوکسین به جیره غذایی تاثیر معنی داری بر روی فاکتورهایاندازه گیری شده نداشته است اما در کل موجب بهبود کیفیت ترکیبات فوق شده است.

کپورمعمولی (Cyprinus Carpio)، پروبیوتیک، پریمالاک، مایکوتوکسین، لاشه