علی اعمی ازغدی - کارشناسی ارشد رشته سنجش از دوروGIS
محسن وطنخواه - هیات علمی گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اهواز
ایوب تقی زاده - هیات علمی گروه سنجش از دورو GIS
عظیم صابری - هیات علمی گروه سنجش از دورو GIS

رشد روزافزون جمعیت و به تبع آن توسعه شهرها موجب بروز مشکلاتی در جابهجایی انسان و کالا می-شود. توسعه شهری باعث افزایش تقاضای سفر شده است. با بررسیهای انجام شده ملاحظه میشود که حمل- ونقل همگانی 2 موجود این تقاضا را کفایت نمیکند. از طرفی تقاضای حملونقل در آینده استفاده بیش از پیش از سیستمهای حملونقل همگانی و بهبود آن را توجیه مینماید. بهبود سیستم اتوبوسرانی در دو سطح، یکی از طریق تغییر در شبکه اتوبوسرانی از نظر مسیر و تعداد خطوط و طراحی یک شبکه جدید و دیگری، از طریق عملکرد خطوط امکانپذیر میباشد. بنابراین طراحی شبکه اتوبوسرانی با هدف بهبود وضعیت حملونقل همگانی میتواند از اهمیت فراوانی برخوردار باشد. در این پژوهش فرض بر آن است که ایستگاههای ابتدایی و انتهای دارای بهترین موقیت بوده و مسیریابی بین آنها صورت میگیرد. هشت فاکتور اصلی در مسیریابی خطوط اتوبوسرانی انتخاب شد و با اعمال این فاکتورها و با استفاده از عملیات یافتن نزدیکترین مسیر 3 در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی 4، مسیرهای جدید و بهینه تعیین گردند

حملونقل همگانی، کوتاهترین مسیر، خطوط اتوبوسرانی، سیستم اطلاعات جغرافیایی، مسیریابی