محمد تابع احمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد جوشکاری دانشگاه شهید چمران اهواز
رضا دهملایی - استادیار گروه مهندسی مواد دانشگاه شهید چمران اهواز
محمد جولا - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد جوشکاری دانشگاه شهید چمران اهواز
حسین ناصری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد جوشکاری دانشگاه شهید چمران اهواز
مجتبی زادعلی کوتیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد جوشکاری دانشگاه شهید چمران اهواز
امیر عبداله آبادی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی مواد جوشکاری دانشگاه شهید چمران اهواز

فولادهای زنگ نزن آستنیتی و فریتی به طور گسترده با استفاده از پرکننده های آستنیتی جوشکاری می شوند و در فلز جوش،مرز ذوب و ناحیه متاثر از حرارت آنها، به لحاظ ریزساختاری پدیده های مختلفی دیده می شود که بر خواص اتصال موثرند. در این پژوهش با جوشکاری پرکننده آستنیتی پرآلیاژ ER310 روی سطح فولاد آستنیتی کم آلیاژ تر AISI 304L و فولاد فریتی AISI 409 به بررسی پدیده های ریزساختاری مذکور پرداختیم. به این منظور از تصاویر میکروسکوپ نوری و انجام تست سختی برینل استفاده گردید. مشاهده شد که در اثر رقت فلزات پایه در فلز جوش، نمونه جوش شده فولاد 409 مقادیر فریت به مراتب بیشتری را در ساختار خود داشت که ناشی از تغییر حالت انجمادی از آستنیتی به فریتی می باشد. در مجاورت مرز ذوب هر دو نمونه در فلز جوش منطقه مخلوط نشده دیده شد که در فلز جوش فولاد 409 وسعت بیشتری داشت. همچنین در مجاورت مرز ذوب در ناحیه متاثر از حرارت هر دو نمونه ناحیه ذوب جزئی شده مشخص بود. ناحیه متاثر از حرارت فولاد 409 بسیار وسیع و شامل سه منطقه ذوب جزئی شده، بسیار درشت دانه و پر مارتنزیت مشاهده شد.

فولاد آستنیتی 304 ، فولاد فریتی 409 ، ریزساختار فلز جوش، ناحیه متاثر از حرارت، سختی فلز جوش