بررسی ریزساختار و رفتار خوردگی نواحی مختلف جوش در فولاد زنگ نزن آستنیتی 304 جوش داده شده با استفاده از فیلر فولاد زنگ نزن آستنیتی 316

فولادهای زنگ نزن آستنیتی خواص مهندسی مطلوبی مانند جوش پذیری مناسب و مقاومت به خوردگی بالا را دارا می باشند که سبب کاربرد آنها در صنایع دریایی، ؛غذایی و شیمیایی شده است. در بین عوامل متعددی که بر روی فرایند جوشکاری فولادهای زنگنزن آستنیتی تاثیر می گذارند، کنترل ترکیب شیمیایی و ریزساختار فلز جوش و منطقه متاثر از حرارت مهمترین نقش را به خود اختصاص می دهند. برای دستیابی به شرایط مطلوب، انتخاب آلیاژ و فلز پرکننده مناسب باید به دقت انجام گردد. در این پژوهش، جوش بر روی دو قطعه فلز فولاد زنگ نزن 304 با استفاده از فلز پرکنندهی فولاد زنگ نزن 316 به روش جوشکاری تحت پوشش گاز محافظ با الکترود تنگستن انجام شد و پس از آن به بررسی نرخ خوردگی نواحی مختلف جوش در محیط آب نمک پرداخته شد. نتایج تست خوردگی بر روی ناحیه جوش، ناحیه متاثر از حرارت و فلز پایه بیانگر افزایش نرخ خوردگی در ناحیه متاثر از حرارت می باشد، در حالی که نرخ خوردگی ناحیه جوش و فلز پایه تقریبا با هم برابر بوده که تاییدی بر انتخاب مناسب فلز پرکننده از لحاظ مقاومت به خوردگی می باشد.

Keywords:

فولاد زنگ نزن آستنیتی , جوشکاری , نرخ خوردگی , ناحیه متاثر از حرارت