فرشته سادات میرحبیبی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
فرزاد غفوری - دانشیار گروه مدیریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبایی تهران
حبیب هنری - دانشیار گروه مدیریت ورزشی دانشگاه علامه طباطبایی تهران

زندگی در کلانشهرها و گسترش زندگی آپارتمان نشینی، تحرک شهروندان را به شدت کاهش داده است. به دلیل مشغله ی زیاد کاری، این افراد دارای محدودیت در شرایط فعالیت بدنی میباشند. هدف از تحقیق حاضر مقایسه فعالیت های بدنی شهروندان تهرانی و فعالیت های ورزشی مورد علاقه آنها است. در پژوهش حاضر از روش توصیفی و تحلیلی و آمیخته (کیفی و کمی) استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه شهروندان تهرانی شامل میشدند. استفاده از روش نمونه گیری نظری با 25 نفر از افراد جامعه، مصاحبه های کیفی انجام شد. همچنین در بخش کمی حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان محاسبه شد. با توجه به جدول کرجس-مورگان و بنابر جمعیت بالای شهر تهران میزان نمونه آماری 384 نفر شامل شد که با توجه به گسترده بودن نمونه آماری و برای اطمینان از داده کافی 410 نفر را به عنوان نمونه به روش خوشه ای-تصادفی انتخاب گردیدند، در نهایت پرسشنامه محقق ساختهای حاصل از نتایج مصاحبه ها تهیه شد. روایی پرسشنامه توسط 12 نفر از اساتید و متخصصین مدیریت ورزشی مورد تایید قرار گرفت. همچنین از آلفای کرونباخ (با استفاده از 30 نفر) برای اندازه گیری پایایی استفاده شد که برای پرسشنامه 0,849 به دست آمد. پس از شناسایی شاخصها، پرسشنامه محقق ساختهای تهیه و از آزمونهای آماری مانند تی تک نمونه برای بررسی و مقایسه شاخص ها استفاده شد.نتایج نشان دادند که بین ورزش مورد انجام شهروندان تهرانی با علایق ورزشی آنها تفاوت معنیداری وجود دارد. همچنین بین سن و میزان فعالیت بدنی شهروندان تهرانی رابطه معنیدار و معکوس و بین تحصیلات و میزان فعالیت بدنی شهروندان تهرانی رابطه معنیدار و مثبت مشاهده شد. رابطه بین درآمد و میزان فعالیت بدنی شهروندان تهرانی نیز معنیدار و مثبت به دست آمد. نتایج اولویت بندی عوامل موثر بر میزان فعالیت بدنی شهروندان تهرانی نشان داد که نداشتن محدودیتهای مالی، تشویق و ترغیب خانواده و دوستان، وجود اماکن و تجهیزات ورزشی مناسب در محل زندگی مهمترین عوامل موثر بر میزان فعالیت بدنی شهروندان تهرانی بودند.

فعالیت های بدنی، شهروندان تهرانی، فعالیت های ورزشی، ورزش همگانی.